Heeseung'dan
Gözlerini açtı ve konuştu. O GÖZLERİNİ AÇTI VE KONUŞTU.
"Nerdeyim ben?"
Tam ağzımı açıp konuşacak iken birden tekrar gözlerini kapattı. Ve makineden o kan donduran sesi duydum. Doktor beni itip hemen hemşire ile birlikte bir şeyler yapmaya başladı. Benim beynim ise durmuş gibiydi.
2 gün sonra
Bugün tam 9 aydır komadan uyanmasını beklediğim sevgilimin cenaze töreni var. Ve ben onu görmeye bile gidemiyorum çünkü akıl hastanesinden çıkamıyorum.
O kadar boşluktayım ki kabullenemiyorum. Her gün yanına gidip belki beni duyuyodur umuduyla hikayeler anlattığım sevgilimin yanına bugün gidemeyeceğim. Çünkü o öldü.
En azından son anda gözlerini açıp konuştu. O kadar mucizeydi ki bu. O kadar imkansızdı ki. Bir an için uyandığını sanıp hemen çok sevinmiştim. Sonra ise saniyeler içinde tekrar...
Pencerenin önünden çekilip tekrar yatağıma oturdum ve ağlamaya başladım.
En azından mutsuz ölmedi diye düşünüyorum. Öyle olmasına asla izin vermezdim zaten.
Sunoo akıl hastanesine yanımıza geldiğinde çok farklıydı. Geldiği gibi ise benimle yakınlaştı. Çok kısa sürede birbirimize çok fazla bağlandık.
Arada ziyaretine dedesiyle anneannesi gelirdi. Onlar gelince haftanın en sevdiği günü o gün olurdu. Hastanede olmamıza rağmen çok deli doluydu. Beni ona çeken en önemli şey de buydu.
O da benim gibiydi. Sebepsiz yere burdaydı. Burda olmayı hak etmiyordu.
Ve beraber bir plan yaptık. O zaman çok mantıklı gelmişti ama şimdi keşke yapmasaydık diyorum. Çünkü bu resmen Sunoo'nun canına mâl oldu. Benim yaşama sebebimin canına mâl oldu..
Bir şekilde bu hastaneden çıktık ve Yungho denen herifin evine gittik. Bunu ben istemiştim çünkü onu parçalamak istiyordum. Sunoo'ya dokunduğu ellerini teker teker kırmak istiyordum. Yapardım da, cezai ehliyetim olmadığı için en fazla akıl hastanesine geri dönerdim. Yani anlayacağınız zaten her şeyi kafamda planlamıştım.
Evine gittiğimizde gizlice girip ona saldıracaktık. Böylece sevgilimin intikamını alabilecektim çünkü. Sonra da onunla beraber benimkini almaya gidecektik. Ama Yungho'nun evinde işler istediğimiz gibi gitmedi.
Ben Yungho ile boğuşurken üst kattan başka bir adam daha geldi ve Sunoo'yu yakaladı. Sonrası ise tam bir kaostu.
Yungho'yu halletmiştim ama Sunoo'ya döndüğümde... Yerde olan kişi o adam değil Sunoo'ydu.
Adama baktığımda yanındaki çekmeceden bir silah çıkarıyordu. Hızlıca üstüne atlayıp onu durdurmaya çalıştım ama başaramadım.
Sunoo vuruldu ve ben hiçbir şey yapamadım. Adam bile kaçmıştı ve ben öylece olduğum yere çivilenmiş gibi hareket etmiyordum. Sonrasını ise hayal meyal hatırlıyorum.
Beni uyuşturup hastaneye geri götürmüşlerdi. Gözlerimi açtığımda ise Sunoo'nun yanında hastane yatağına kelepçelenmiş şekildeydim.
O saatten sonra hiçbir şey aynı olmadı. Sunoo komaya girdi ve 9 ay boyunca tek bir yaşam belirtisi bile vermedi. Doktorlar onu bitkisel hayata sokmak istedi ama dedesi izin vermedi.
İyi ki de vermedi. Çünkü onun beni duyduğunu biliyordum. Anlattığım her şeyi duyduğunu, benimle beraber hayal ettiğini biliyorum.
Onu bu şekilde görünce yapacak başka bir şeyim yokmuş gibi geldi ve ben de eğer hiç tanışmasaydık neler yaşardık, o neler düşünürdü ya da ben ona nasıl davranırdım.. Bu tarz bir sürü şey anlattım.
Çoğu zaman onunla konuşuyormuş gibiydim. Güldüm, ağladım, empati kurdum, iyi ve kötü bütün anılarını ve anılarımızı anlattım.
En son ona eğer şimdi değil de gelecekte tanışmış olsaydık seni kurtarırdım demiştim. Seni her şeyden korurum, senin için her şeyi göze alırım demiştim.
Böyle de yapmıştım aslında ama işte.. Onu kurtaramadım. O yüzden bunların hiçbir anlamı yok.
Artık benim yaşamamın da bir anlamı yok. O yoksa, ben de yokum.
Eğer yaşasaydı böyle düşünmemi istemezdi. Ama ne yazık ki yaşamıyor. Bu gerçek bana çok ağır geliyor. O kadar ağır ki bu duyguyu anlatacak kelimeler bile bulamıyorum.
Şimdi ben de gidiyorum.
Sevgilimin yanına gidiyorum ve çok heyecanlıyım. Çünkü orda düşünmek zorunda olmayacağız. Ne bize yapılan haksızlıkları ve pislikleri, ne de bizi buraya tıkılmaya zorlayan sıkıcı hayatımızı. Orda sadece bizi düşüneceğiz.
O yüzden göz yaşlarımı sildim ve sakince yatağa uzandım. Ölümü bekleyeceğim ve gelecek. Uyuyacağım ve bir daha uyanmayacağım.
Bu hayata dair hatırladığım tek şey ise Sunoo olacak.
~
benim icin ayri bir yeri olacak bir fic daha
.
bazi seyler aciklanmasa da oyle kalmali
anlamsiz gelse de boyle olmali
o yuzden hikayeyi boyle bitirmek istedim
UMARİM SEVMİSSİNİZDİR
bolum atmayali 1 yil olmus farkindayim
tekrar okunabilecek kadsr kisa bir hikaye oldugunu dusunuyorum o yuzden sorun olmaz bence
siz de askla yasayin cok guzel olsun hayatiniz
BAAAİİİ
670
ŞİMDİ OKUDUĞUN
dream | heesun
Fanfiction[tamamlandı] 🂱 hasta değilim... hayal dünyam çok geniş sadece... 🂱 •heesun •wonki •jayhoon
