Yaramızda Kalsın

3 Bölüm-Büyük Sır

Bu kitabda geçen bütün kişi ve kurumlar tamamen hayel ürünüdür. Gerçek kişi ve kurumalarla hiç bir ilgisi yokdur.

Bölüme başlamadan önce yıldıza basarmısınız? Ve rica ediyorum satır arasında yorumlarınızı belirtin. Sizlerin fikirleri benim için önemli :))

Keyifli Okumalar!

Şarkı: Kalben-Düşünürüm.

İçimde ki çocuğun kırgınlığı batıyor ruhuma..

🎭

10 Yıl önce.

Hayat bazen küçük bir kız çocuğunun omuzlarına taşıması zor yükler atan acımasız bir yerdi. Yaşıtları parklarda eğlenerek oynarken, omzunda ki yüklerle baş etmeye çalışırdı bazı kız çocukları.

Daha sonra büyürler ve buzdan kaleleri olan birine dönüşürdüler. Yaşayamadığı çocukluklarının acısını bütün insanlardan çıkarırdılar. Kimseye güvenmez, kimseye inanmazdılar.

İçerde bir yerlerde saklanan küçük kızı da, kimseye göstermezdiler. Onu da yaralamasınlar diye hep bir yerlerde saklarlardı o kız çocuğunu.

Ruhlarının çocuk kalan yerleri bile yaralıydı bazı kızların.

Tir tir titrerken bakışlarını karşısında ki duvardan ayıramıyordu Gece. Her yeri ağrıyor, her yeri sızlıyordu. 7 yaşında ki bir kıza göre fazla acıyordu bedeni.

Elleri, kolları, sırtı, bacakları, yüzü, her zerresi morluklarla doluydu. Çocuk yaşda bu morlukların ve başına gelenlerin ne demek olduğunu bilmiyordu belki ama karşısına çıkan ve ona pamuk şeker veren amcanın ona kötü bir şey yapdığını anlıyordu.

"Gece!" Diyen uzaklardan sert bir ses duyduğunda gözlerini bile kıpırdatmamışdı. Ona seslenen annesiydi.

Meltem ağlayarak koşar adım kızının yanına gelib karşısında çömeldiğinde Tarık da arkadan yavaş adımlarla onlara doğru irerliyordu.

Kızının kollarından tutub, "Gece!" Dedi bir kez daha. Gece ne cavab veriyor ne de tek bir hareket yapıyordu. Öylece karşısına bakarak dünyayla bağını koparmış gibiydi.

Bakdığı duvarın önünde elleri cebinde sert gözlerle kızına bakan Tarık durduğunda, Gece'nin deniz mavisi gözleri de babasının siyah gözleriyle birleşmişdi.

Meltem başdan ayağa süzdü kızını. Her yerinin morarmış olduğunu gördüğünde düşündüğü şeyin olmasından korkdu. Gözleri şaşkınlıkla açılırken elini ağzına kapatdı.

"Gece.." diyen sesi bu sefer kısıkdı. "Ne yaptılar sana?" Dediğinde kızının kollarından tutmuşdu. "Noldu kızım sana nolur bir şey de." Diye yalvardığında bakışları Tarık'a dönmüşdü.

Tarık ne olduğunu anlamışdı. Kızının küçük yaşda hayatını çalmışdılar ve bunun da kendisi yüzünden olduğunu biliyordu. Eyer Gece'yi bir başına karanlık bir sokakda bırakıb gitmeseydi şu an kızı bu halde olmazdı.