Bu kitabda geçen bütün kişi ve kurumlar tamamen hayel ürünüdür. Gerçek kişi ve kurumalarla hiç bir ilgisi yokdur.
Bölüme başlamadan önce yıldıza basarmısınız? Ve rica ediyorum satır arasında yorumlarınızı belirtin. Sizlerin fikirleri benim için önemli :))
Keyifli Okumalar!
Şarkı: Jenerik muzik-Düşmekden yoruldum.
"Güneş benim için doğmadı, ben karanlıkda kaldım."
🎭
"Vayy!" Diyerek ıslık çalarak yanımda gelib durmuşdu Doruk. Ellerini cebine yerleşdirirken hayranlık dolu bakışlarını da karşımızda ki villadan çekemiyordu.
Kocaman beyaz duvarlarla kaplanmış iki katlı bir evdi. Bahçesi oldukca büyükdü ve etrafda da üç tane yan yana dizilmiş evler mevcutdu. Hepsi de bir birinden güzeldi ve bir birine benziyordu.
"Bazı seçimlerde harika olmasan da, ev seçimlerinde muthişsin baba." Yüzümü buruşdurarak Doruk'a bakdığımda, kurduğu cümleden sonra da babamın sert bakışları ona dönmüşdü.
"Kes zırvalamayı!" Diye sertçe uyardığında Doruk her zaman ki gibi onu pek takmamışdı. Bazen ne konuşacağını bilmeyen ergenin tekiydi.
Kafamı sitemle iki yana salladığımda uzakdan gelen köpek havlama sesiyle gözlerim korkuyla kocaman açılmış ve etrafıma bakmaya başlamışdım.
Gitdikce yaklaşan sesden Mavi de korkmuş olacak ki iki patisini de omuzlarıma geçirerek onu sıkıca tutmamı istiyordu.
Sağ tarafın bahçesinden koşarak buraya doğru gelen siyah köpeği gördüğüm an sertçe yutkunmuş ve Doruk'un arkasına saklanmışdım.
Köpekler benim korkulu rüyamdı. O gece, tecavüze uğradığım gece, insanlığa sığmayacak bir şekilde köpeğin önüne de atılmışdım vicdansız bir insan tarafından.
Doruk sırıtan yüzüyle bana göz ucu bakdığında köpek git gide daha da yakınlaşıyordu. "Noldu, korktunmu?" Dediğinde sesinde alay vardı.
"Kes sesini gerizekalı!" Diye sinirle ona söylendiğimde köpek artık yanımıza yaklaşmış ve sanki kimin yanına gideceğini biliyormuş gibi babamın tam karşısında oturmuşdu.
Dedem, "Nerde ki bunun sahibi?" Dediğinde benim için de endişelendiğini biliyordum.
"Kara!" Diye uzakdan sert bir erkek sesi gelmişdi. Korku dolu bakışlarım köpekden ayrılıb sağ tarafa tekrardan döndüğünde, uzakdan birinin koşarak buraya doğru geldiğini görmüşdüm.
Gelib köpeğinin yanında durduğunda nefes nefese kalmışdı. "Nerdesin oğlum be? İki saatdir seni arıyorum." Yere doğru çömelerek köpeği okşamaya başladığında sert bakışlarını da bize çıkarmışdı.
Önce Annem'e bakmışdı. Daha sonra dedem'e, abim'e ve en sonunda da sert olan bakışları babam'da durmuşdu. İkisi de bir birlerine bakarken ben abimin arkasından çıkdığım için göz temasını kesen ilk çocuk olmuş ve bakışlarını bana döndermişdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaramızda Kalsın
Mystère / ThrillerBiz..Ömürlerine bahar gelmemişken hayatdan kovulmuş o çocuklardık. Her gece tekrar tekrar işlenen bir cinayet gibiyiz, fakat hiç bir zaman yatağımızda ölü bulunmadık. En acısıda boğazımızı sıkan, bizi uçuruma doğru itib ölmemizi sağlayan bütün elle...
