Yoruldum/Arda Güler

24

3 ay sonra...

Berin Yılmaz'dan:)

Arda tekrardan madride gitmişti,ben İstanbuldaydım okulum olduğu için.

Mezun olmam için 2 ay kalmıştı.Yine güzel bir sabaha uyanmıştım,ellerimi yüzümü yıkayıp üstümü giydim.

Yine ardadan çaldığım bir kaç kıyafeti giymiştim.Ama napiyim hem özlüyorum,hemde kıyafetleri çok güzel.

Telefonumu alıp Odadan çıktım.Abim'de Odadan çıkmıştı.

1 hafta sonra bu evden gidicekti çünkü evleniyordu...

Abim kolunu omzuma atarak merdivenden aşağıya indik.

Serap abla,ümit abi Ve Nurgül abla burdaydı Ardam🥹🫶

Çok,çok özlüyordum onu hemde anlatılmaz bir şekilde.

Ama masada tanımadık birileri daha vardı.

"Anne misafirlerimiz kimdur?"
"Eee anlaticam kızım gelin geçin oturun."

Kız ve Erkekti büyük duruyorlardı benden anneme ve babama aşırı benziyorlardı.

Masaya abim ile oturmustuk.

"Hosgelddizz."
"Hosbulduk güzel kızım."

Kıza döndüğümde abime bakıyordu,hayırdır kızım sen kimin abisine bakıyorsun?

"Merhaba canım,adın ne."

Sorduğum soru ile bakışlarını Abimin üzerinden çekmişti.

"Merhaba,ben Zeynep."

Kıza biraz daha baktığımda yemeğimi yemeğe odaklanmıştım.

Babam bize döndü..

"Oğlum,kızım."

Bakışlarımız babamı buldu tedirgin gözüküyordu.

"Bunu size nasıl söyleyebilirim bilmiyorum ama."

"Neyi baba,korkutmasana."

"Kızım,Zeynep ve Mete sizin kayıp kardeşiniz."

"Ne."

Diyebilmiştim sadece abimde benim kadar şok olmuştu.

Barış:"Baba ne diyorsun sen."
Berin:"Anne baba,şaka yapıyorsunuz dimi lütfen şaka diyin."
Emine:"Hayır şaka değil doğru,abin doğmadan önce 1 yıl önce mete doğdu,sonra ise Abin,sonra zeynep ve sonra sen,mete ve zeynep bir anda kaybolmuşlardı ne yapsak,ne etsek bulamıyorduk,baban ile ne kadar alsak asla bulmadık,sonra anladım artık bulamayacağımızı sonra pes ettik."

Gözlerim dolmuştu,istemiyordum onları benim bir tek kardeşim abimdi başka kardeşim yoktu benim.

Yüksel:Artık mete ve zeynep bizimle yaşayacaklar,barış oğlum kardeşlerine odalarını göster de yerleşsinler.

Barıs:"Benim bir tek kardeşim var,oda berin baba tamammı onlar bizim kardeşimiz değil ve asla olmayacakta."

Mete:"Aaa ama canım kardeşim neden öyle diyorsun."

Barış:"Bana bak bana canım kardeşim falan deme lan,ben senin kardeşin falan değilim."

Abim metenin üzerine doğru yürüdüğünde babam ve ümit abi onu tutmuştu,nurgül abla Abimin yanına gelip bahçeye çıkarttı.Ben dolu gözler ile onlara bakıyordum.

Berin:"Anne..Baba..,benim bir tane abim var oda Barış Alper Yılmaz başka abim yok benim,ve asla olmıyacakta bunlar asla bizim kardeşimiz olamiyacak."