BOOK 1 - Sa Ngalan ng Pag-ibig

Part 11

[Andi's POV]

and...

It happened as if it was just a dream.

That was the last time he ever spoke to me again. With the same intensity, care and love glistening in his eyes.

In just one snap of a finger and people's manipulation. I lost his love, I lost the love of my life.

My safest place, my comfort person, my happiness and my everything. He doesn't want to see me again.

Kung alam ko lang, di na sana ako nagpunta.

Kung panaginip man ito, nagmamakaawa ako sa Poong Maykapal.

Please let me wake up in his arms again, so I can cry and hug him tightly and say sorry for hurting him. Please.

==================================================

[Peter's POV]

"And to my fellow graduates, I know that like me, you are all excited and nervous for the next chapter but I am confident, that we can all do it."

Bumaba ako ng stage pagkatapos ng speech ko, oo, I graduated with highest honor, di ako nagpapabaya sa pag aaral okay?

Nakita ko nanaman na tulala si Andi, alam kong masaya yung araw na ito pero di ko maiwasang malungkot para sakanya. Kasabay nun, yung galit sa ginawa ni Justine. Napakasakit, kasi tinuring namin syang kaibigan.

[Flashback]

Andito na kami ni Andi sa bahay nila Justine, tumakas lang daw sya kasi sinundo ni Ivan yung parents nya galing airport.

Busy ako sa pagkuha ng videos, kasi plano ko ivlog ito para magkaron kami ng memories.

Napapansin ko na parang aligaga si Justine pero di ko nalang inisip masyado kasi, baka guni guni ko lang.

Maya maya pa ay nakatanggap ako ng mensahe na kailangan ko na umuwi kaya niyaya ko na si Andi.

Pero pinigilan ako ni Justine at sinabing sya nalang yung maghahatid dito pagkatapos. My mistake was.... I trusted him.

Gusto kong magmura, gusto kong magwala, kung alam ko lang talaga! Di ko sana sya iniwan doon. Kasama ng hayop na yun.

===============================================

Pero alam kong wala dito yung isip at puso ng kaibigan ko, andun sa Maynila. Naaawa ako sakanya, alam kong pakana yun ni Justine at hinding hindi magagawa ni Andi kay Ivan yun. Pero pano ko hahanapan ng ebidensya?

Worst is wala na si Justine dito para komprontahin namin. Niyakap ko sya, eto nanaman sya. Di nanaman marunong umiyak.

"Usap tayo mamaya okay? Andito ako palagi, bessy."

=============================================================

[Andi's POV]

"Di ko nga alam bakit nauna na sya bumalik ng Manila, excited pa naman sya sa Graduation mo." Sagot sakin ni tita Alyana nung tinanong ko kung nasan si Ivan.

"Di bale, we're gonna have some eat together sa Manila bago kami bumalik ng US. Baka kasi pinatawag sya bigla sa training nila sa basketball." Dagdag pa nya.

No tita, di po iyon yun. Gusto kong sabihin sakanya. Nasaktan ko si Ivan. At panigurado, ni ayaw nya makita yung pagmumukha ko.

Napahigpit yung hawak ko sa suot kong toga. Kung masamang panaginip man ito, gusto ko nang magising.