ဗီလိန်အလှလေးက အဖာခ့်ခံလိုက်ရတယ်! (ဘာသာပြန်)

Ch 19 (zaw)

ဒုတိယအႀကိမ္တိုက္ခိုက္ေသာေထာင္ေခ်ာက္ထဲက်သြားျခင္း၊ အကူညီမဲ့စြာျဖင့္ အဖုတ္ေနရာတြင္ပုလဲလုံးမ်ားသီထားေသာအတြင္းခံအားဝတ္ဆင္ျခင္း

ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ က်ီယန္ရႈသည္ ကူစီႏွင့္ သိုသိုသိပ္သိပ္ဆက္သြယ္ေနခဲ့သည္။ ေသခ်ာသေလာက္ေတာ့ တုန္းယြင္လုံ ျပည္နယ္ကိုျဖတ္ကာအလုပ္သြားလုပ္ေနစဥ္အတြင္း ကူစီသည္ သူနဲ႔အတူ ဌားထားေသာ အိမ္၏ သူ႔အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ ပုန္းေနႏိုင္သည္။

ကူစီသည္ေဆြးေျမ့ၿပီးသံေခ်းတက္ေနေသာဂိတ္တံခါးအား စိတ္ပ်က္ေနေသာမ်က္ႏွာထားျဖင့္ၾကည့္ကာ “ အဲ့တာဘာလဲ။ လူေတြကဒီလိုပ်က္စီးေနတဲ့ေနရာမွာ ေနႏိုင္တာလား။ ဒီေနရာမွာေနၿပီး ရွင္သန္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါျပန္တာမွေကာင္းဦးမယ္”

ကူစီထိုသို႔ေျပာၿပီးေနာက္ သူသည္ မေကာင္းသည့္ပုံျဖစ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ က်ီယန္ရႈအား အျပစ္ရွိသလိုစိတ္ျဖင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ က်ီယန္ရႈသည္ သူ၏ျပင္းထန္ေသာအမူအရာကို ဂ႐ုမစိုက္သည့္ပုံစံေၾကာင့္ စိတ္သက္သာရာရသြားသည္။

“ ငါ့မွာအဝတ္စားမရွိဘူး” ကူစီသည္ က်ီယန္
ရႈ၏အခန္းထဲသူ႔ဟာသူဝင္သြားၿပီး က်ီယန္ရႈအားအခန္းပိုင္ရွင္လိုၾကည့္လိုက္သည္။

“ ငါ့အဝတ္စားေတြေတာ့ဒီမွာရွိတယ္။ မင္း……..” ကူစီသည္ သူ၏စကားအားမေႏွာင့္ယွက္ခင္ က်ီယန္ရႈသည္ ကုတင္သို႔လမ္းေလွ်ာက္သြားၿပီး ကုတင္ေအာက္ရွိ ေသတၱာအားဆြဲထုတ္လိုက္သည္။

“ ငါအဲ့အဝတ္စားေတြမဝတ္ဘူးေနာ္။ အဲ့တာေတြက အနံ႔သက္မေကာင္းဘူး” ကူစီသည္ ေသတၱာထဲရွိ အဝတ္အစားမ်ားအားတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ ခ်က္ခ်င္းပင္ တစ္ခုခုထူးထူးဆန္းဆန္းစြန္းထင္သြားသလို ေၾကာက္႐ြံေသာမ်က္ႏွာထားႏွင့္ ကုတင္တစ္ဖက္တြင္ပုန္းေနသည္။

“ ငါ့အတြက္ျမန္ျမန္အဝတ္စားဝယ္ေပးစမ္းပါ။ ငါဒီစုတ္ျပတ္ေနတာေတြ မဝတ္ႏိုင္ဘူး” က်ီယန္ရႈ၏မ်က္လုံးမ်ားသည္ အနည္းငယ္ေ႐ြ႕လ်ားသြားၿပီး ကူစီ့အား တည္တံ့ေနေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။ “ ဟုတ္ၿပီ။ ငါအခုပဲ အျပင္ထြက္ၿပီးသြားဝယ္ေပးမယ္။ ေလွ်ာက္ေျပးမေနနဲ႔ေနာ္။ မဟုတ္လို႔ မင္းဦးေလးရွာေတြ႕သြားရင္ ဆိုးကုန္လိမ့္မယ္”