ဗီလိန်အလှလေးက အဖာခ့်ခံလိုက်ရတယ်! (ဘာသာပြန်)

Ch2:ဖြူဖွေးနူးညံ့သည့်နို့သီးလေးတွေကိုမြင်ဖို့တိုက်ခိုက်ခြင်း

Chapter2•••ဖြူဖွေးနူးညံ့သည့်နို့သီးလေးတွေကိုမြင်ဖို့တိုက်ခိုက်ခြင်း

နောက်ဆုံးတော့ ရှန်းရိချန် ကူစီကို သူ့အိပ်ဆောင်ဆီသွားသည့်လမ်းတစ်လျှောက်လုံး ထိုသို့ကူစီရဲ့စောက်ပက်အပေါက်လေးထဲ လက်သုံးချောင်းထည့်ကာ ခေါ်ဆောင်လာသည်။ရှန်းရိချန် ကူစီရဲ့မိန်းမောတွေဝေနေသည့် မျက်လုံးတွေကိုကြည့်ကာ မျက်ဝန်းထောင့်က မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။ထို့နောက် ရုတ်တရက် စောက်ပက်ထဲထည့်ထားသည့် လက်သုံးချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

"Ughhhhh...."

ကူစီထပ်အော်ဟစ်လိုက်သည်။စောက်ဖုတ်ကနေ စီးကျလာသည့်အရည်တွေက အိပ်ရာကိုပင် စိုစွတ်သွားသည်။

ရှန်းရိချန် သူ့ခေါင်းပေါ်ကအသံတွေကိုနားထောင်ပြီး ခဏလောက်တုန့်ဆိုင်းသွားပေမဲ့ နောက်တော့ အခန်းအပြင်ကိုထွက်သွားလိုက်သည်။သူ့ရဲ့စိုစွတ်နေသည့် လက်ချောင်းတွေကိုကြည့်ပြီး လက်ကိုမြှောက်ကာ စိုစွတ်စေသည့်အရည်တွေကို အနံ့ရှူလိုက်သည်။ထို့နောက် အသာလေး လျက်လိုက်သည်။

ကူစီတစ်ယောက် ရှန်းရိချန်ပြန်သွားပြီး ပြန်လည်သတိကောင်းမွန်ဖို့ တစ်နာရီလောက် စောင့်လိုက်ရသည်။သူအသိစိတ်ပြန်ဝင်တော့ သူတအားဒေါသထွက်လာသည်။

" ရှန်းရိချန် ဒါကို တမင်သက်သက်ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ လုပ်တာနေမှာ! ငါ့ကိုလက်စားချေချင်လို့ လုပ်တာနေမှာ... ငါ့ကို လက်စားချေလို့ကို သူ့ကိုနောင်တရစေချင်တယ်!  ''

ကူစီ အံကြိတ်ကာ လက်သီးဆုပ်လိုက်သည်။ဒါက သူ့ရဲ့ပထမဆုံးအကြိမ်ထမ်းဆောင်ရသည့်တာဝန်ဖြစ်ကာ သူ့ကို တစ်ယောက်ယောက်က အနိုင့်ကျင့်ရဲတာသည်လည်း ပထမဆုံးအကြိမ်ပင်ဖြစ်သည်။ သူငယ်ငယ်လေးကတည်းက ဘယ်သူကမှ သူ့ကို ဘာမှမပြောရဲဘူး။ဇာတ်လိုက်ဆိုတာ ကောင်းတဲ့ဟာကို မဟုတ်ဘူး။

ကူစီ အိပ်ရာပေါ်လှဲချကာ ထိုအကြောင်းကို သူပိုတွေးလေလေ သူ ဒေါသပိုထွက်လေလေဖြစ်လာသည်။နောက်ဆုံး တအားဒေါသထွက်လွန်းလို့ အိပ်ရာပေါ်ကနေထကာ သူ့mountကိုဆင့်ခေါ်ကာ  အတွင်းတံခါးဆီ လျှောက်သွားလိုက်သည်။