ဗီလိန်အလှလေးက အဖာခ့်ခံလိုက်ရတယ်! (ဘာသာပြန်)

Ch2:ျဖဴေဖြးႏူးညံ့သည့္နို႔သီးေလးေတြကိုျမင္ဖို႔တိုက္ခိုက္ျခင္း

Chapter2ျဖဴေဖြးႏူးညံ့သည့္နို႔သီးေလးေတြကိုျမင္ဖို႔တိုက္ခိုက္ျခင္း

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ရွန္းရိခ်န္ ကူစီကို သူ႕အိပ္ေဆာင္ဆီသြားသည့္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး ထိုသို႔ကူစီရဲ႕ေစာက္ပက္အေပါက္ေလးထဲ လက္သုံးေခ်ာင္းထည့္ကာ ေခၚေဆာင္လာသည္။ရွန္းရိခ်န္ ကူစီရဲ႕မိန္းေမာေတြေဝေနသည့္ မ်က္လုံးေတြကိုၾကည့္ကာ မ်က္ဝန္းေထာင့္က မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ႐ုတ္တရက္ ေစာက္ပက္ထဲထည့္ထားသည့္ လက္သုံးေခ်ာင္းကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။

"Ughhhhh...."

ကူစီထပ္ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။ေစာက္ဖုတ္ကေန စီးက်လာသည့္အရည္ေတြက အိပ္ရာကိုပင္ စိုစြတ္သြားသည္။

ရွန္းရိခ်န္ သူ႕ေခါင္းေပၚကအသံေတြကိုနားေထာင္ၿပီး ခဏေလာက္တုန့္ဆိုင္းသြားေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ အခန္းအျပင္ကိုထြက္သြားလိုက္သည္။သူ႕ရဲ႕စိုစြတ္ေနသည့္ လက္ေခ်ာင္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး လက္ကိုျမႇောက္ကာ စိုစြတ္ေစသည့္အရည္ေတြကို အနံ႕ရႉလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ အသာေလး လ်က္လိုက္သည္။

ကူစီတစ္ေယာက္ ရွန္းရိခ်န္ျပန္သြားၿပီး ျပန္လည္သတိေကာင္းမြန္ဖို႔ တစ္နာရီေလာက္ ေစာင့္လိုက္ရသည္။သူအသိစိတ္ျပန္ဝင္ေတာ့ သူတအားေဒါသထြက္လာသည္။

" ရွန္းရိခ်န္ ဒါကို တမင္သက္သက္ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိ လုပ္တာေနမွာ! ငါ့ကိုလက္စားေခ်ခ်င္လို႔ လုပ္တာေနမွာ... ငါ့ကို လက္စားေခ်လိဳ႕ကို သူ႕ကိုေနာင္တရေစခ်င္တယ္! ''

ကူစီ အံႀကိတ္ကာ လက္သီးဆုပ္လိုက္သည္။ဒါက သူ႕ရဲ႕ပထမဆုံးအႀကိမ္ထမ္းေဆာင္ရသည့္တာဝန္ျဖစ္ကာ သူ႕ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က အနိုင့္က်င့္ရဲတာသည္လည္း ပထမဆုံးအႀကိမ္ပင္ျဖစ္သည္။ သူငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဘယ္သူကမွ သူ႕ကို ဘာမွမေျပာရဲဘူး။ဇာတ္လိုက္ဆိုတာ ေကာင္းတဲ့ဟာကို မဟုတ္ဘူး။

ကူစီ အိပ္ရာေပၚလွဲခ်ကာ ထိုအေၾကာင္းကို သူပိုေတြးေလေလ သူ ေဒါသပိုထြက္ေလေလျဖစ္လာသည္။ေနာက္ဆုံး တအားေဒါသထြက္လြန္းလို႔ အိပ္ရာေပၚကေနထကာ သူ႕mountကိုဆင့္ေခၚကာ အတြင္းတံခါးဆီ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။