chapter 115

230 33 0
                                    

Chapter 115
October 01, 2023
Chapter 115

ရထားအတွင်း၌ အပူပေးစက်ဖွင့်ထားသည်။ အစားအစာပေါင်းများစွာ၏အနံ့များက လေထုထဲတွင် ပျံဝဲနေ၏။ ထိုအနံ့များက လူများကို အသက်ရှူကျပ်စေသည်။

ကျင်းစစ် ခေါင်းမှီထားပြီး မျက်နှာကဖြူဖျော့နေသည်။ လက်များက လက်တန်းကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ထားသောကြောင့် လက်အဆစ်များက နီမြန်းနေပြီဖြစ်၏။

အိမ်မက်က ဒီမှာပြီးသွားလေသည်။

ချောင်းအန်ယန်းဘာဖြစ်သွားလဲ။

သူ့ကိုရှာမတွေ့တဲ့ယင်းကျောင်းရော။

သူမသိ။

ကျင်းစစ် မျက်လုံးများရဲတွတ်ကာ အံ့ကြိတ်ထားမိသည်။ မျက်ရည်များကို ပြန်သိမ်းပြီး မငိုမိအောင် ထိန်းသိမ်းထားရသည်။

သာမာန်ပျောက်သွားသလိုဆို ကိစ္စမရှိ။ အခုက သူ့ရဲ့ဘဝကြီး တဖြည်းဖြည်းနဲ့ပျောက်ရှသွားတာကို သိလျှက်နဲ့ ကြည့်နေရတာ။ အမှတ်တရတွေကွယ်ပျောက်သွားတာကို မြင်နေရတာ။ သူဘယ်လောက်ခံစားနေရလိမ့်မလဲ။

သူကလွဲလို့ ဘယ်သူမှ ကျင်းစစ်ဆိုတာကို မသိတော့ပြီ။

ဒီလူ ကျင်းစစ်ဆိုတာ ယင်းကျောင်းရဲ့နှလုံးသားထဲမှာပဲ တည်ရှိ‌သွားတော့မှာ။

"ဘောဂဗေဒက ယင်းကျောင်းလေ...ရူးများသွားလားမသိပါဘူး...ကျင်းစစ်တဲ့...ငါတို့အခန်းထဲမှာလဲမရှိဘူး..."

"သူဖျားနေတာ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်...ငါလည်းလိုက်ရှာပြီးပြီ...ကျင်းစစ်ဆိုတာကိုမသိကြဘူး..."

"အေးကွာ...ဘာပဲပြောပြော ငါသူ့ကိုထပ်တောင်မတွေ့ချင်တော့ဘူး...စိတ်တော့မကောင်းစရာပဲ..."

ကျင်းစစ် တုန်ရီနေသည်။ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးက နိမ့်ချီမြင့်ချီ။ တစ်ယောက်ယောက်က ဓါးနဲ့ထိုးနေသကဲ့သို့။

သူ ယင်းကျောင်းအား ဒီလိုနေ့တိုင်းခံစားနေရတာထပ်စာရင် သူများတွေလိုသူ့ကို မေ့သာသွားစေချင်တော့သည်။

ဘဝမှာ ပထမဦးဆုံးအနေနှင့် ယင်းကျောင်း သူ့ကို ဒီလောက်မကြိုက်စေလိုခြင်းပင်။

ကျောင်းမြတ်ခင်းစိမ်းလေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ်သို့...(ကျင်းစစ်)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin