Ale to nie Ja!

Thomas.

Amanda jak co wieczór przeglądała portale społecznościowe i blogi, miała nadzieje że ktoś do niej napisze, nie lubiała siedzieć sama po nocach i gapić sie w ten durny monitor. Postanowiła wiec napisać do Thomasa jej starego przyjeciela który zmienił szkołę rok temu. Gdy Thomas zmienił szkołę kontakt się natychmiastowo urwał pomiędzy nimi. Amanda napisała
"Cześć, dawno nie rozmawialiśmy, jak leci w nowej szkole?" Thomas odpisał natychmiastowo
"Znamy się w ogóle?" Amanda załzawiona nie chciała nic odpisać bo wiedziała że to nie ma sensu, jej życie to była kompletna ruina. Amanda zamknęła przeglądarkę, włączyła muzykę na swoim telefonie, włożyła słuchawki do uszu i odcięła się od świata. Myślała Sobie czy kiedykolwiek znajdzie kogoś komu może zaufać? Thomas już nie był tą osobą co kiedyś, on nawet nie pamiętał kim była Amanda. A to był tylko rok pomyślała. Postanowiła zbliżyć sie do Thomasa po raz kolejny ale dziś dała Sobie spokój gdyż to był za duży cios dla niej. Następnego ranka Amanda usłyszała swoją mamę w toalecie, płakała z jakiegoś powodu. Pomyślała ze prawdopodobnie jeszcze nie wytrzeźwiała po pijaństwie z ojcem. Wyjrzała zza drzwi i jej mama leżała na podłodze cała zapłakana, spytała
"Mamo? Co się stało tym razem?"
Jej mama odwróciła głowa i odparła
"Co Cię to obchodzi co? Siedzisz tylko w tym pokoju całymi dniami i nocami i teraz nagle jesteś dobrą córką? Wracaj do pokoju!" Amanda nie zdziwiła się zachowaniem matki bo to normalne dzień w dzień to samo. Zamknęła drzwi i usiadła przy komputerze. Pomyślała Sobie czy nie napisać by do Thomasa przecież był ranek może ma lepszy humor niż wczoraj. Zebrała sie na odwagę i napisała
"Hej to znowu Ja, Amanda"
Thomas pisał przez chwile i odpisał
"Po co znów do mnie piszesz? Pytałem sie wczoraj czy sie znamy to nawet nie odpisałaś!" Amanda pomyślała chwile i napisała
"To Ja Amanda, chodziliśmy razem do klasy zanim zmieniłeś szkołę, na pewno musisz mnie pamiętać! To było rok temu!" Thomas pisał przez chwilę i odpowiedział
"Coś kojarzę, Ah Tak! Amanda Black, pamiętam! Jak leci?" Amandzie spadł kamień z serca bo Thomas przypomniał Sobie o niej i odpisała.
"A jakoś leci, w sumie to napisałam bo dawno nie rozmawialiśmy. Teraz mam trudne sprawy życiowe i nie mam do kogo się zwrócić to pisze do Ciebie."
Thomas odpowiedział
"Przykro mi, mogę Ci jakoś pomóc? Nie wiem, pocieszyć?"
Amanda pomyślała że to szansa żeby zaprzyjaźnić sie z Thomasem po raz kolejny i odpowiedziała
"Chciałabym żebyśmy sie spotkali w parku nie daleko twojej starej szkoły to Ci wszystko opowiem. Może jutro?"
Thomas odparł
"Świetny pomysł, dawno się nie widzieliśmy może czas odnowić przyjaźń. OK. To jutro koło 12:15? Może być?"
Amanda sie ucieszyła i odpisała
"Jasne, do zobaczenia! Pa!"