KESİK (BxB + Aile Klasiği)

1. Bölüm: Kararan Hayat

1. Bölüm: Kararan Hayat

Yeni kitapp duyguyu tam geçiremediğimi
düşünsem de atıyorum. Taslakta bir bölümüm daha var Onu da bitirdim Onu da bir ara atacağım. Ve eski hesabımla bilenler bilir kekeme diye bir kitabım vardı Onun da kapağını hazırladım düzenleyip tekrar atacağım.

"Sevgilim!" Oturduğum banktan arkamdan gelen sese doğru döndüm. Ayağa kalkıp koşa koşa bana doğru gelen bedene sarıldım. Allah'ım çok özlemişim! Kafamı boynuna gömdüm. O güzel kokusunu içime çektim. "Çok özledim seni," ben boynunda nefeslenirken onunda elleri belimi bulmuş burnunu saçlarıma daldırmıştı. "Oy şu kokunu ne kadar özledim varya... iki hafta zehir oldu bana!" İki hafta boyunca Tokat'ta annesinin köyündeydiler ve bu iki hafta bize gerçekten zindan oldu.

"Telefon çok zordu biliyor musun! Kokunu duyamadım, dokunamadım, çok kötüydü karan!" Kıkırdadı. "Benim güzel sevgilim, Ata'm, aynılarını bende yaşadım. Bi insan şu saçlara dokunamadım diye ağlar mı? Ben ağladım." Ama sön böyle dersen ben ağlarımkine! "Annem seni sordu." Anında kafamı dikleştirdim. " biliyor mu?" Kafasını salladı.  "Merak ediyor seni." Tüm kanın yanaklarımda dolaştığını hissettim. "Bende anneni merak ediyorum." Kendini geri çekti. Elleri yanaklarımın iki yanını bulup sulu sulu öptü." Sakalları batmıştı işte ya! Öpme diyorum! "Sakalların varken beni şöyle öpme! Batıyor!" Kahkaha atıp birdaha öptü.

"şöyle kızınca seni yutasım geliyor. Gözlerimi kocaman açıp oyuncu bir tavırla, "Sanırım seninle olan ilişkimi gözden geçirmem gerek." Dedim. O ise sadece kahkaha attı. Banka oturduk. Daha doğrusu ben  oturdum o dizlerime yattı. O Tokat'ta yaşadıklarını anlatırken ben saçlarını okşuyordum. Saate baktı. "Yavrum saat çok geç olmuş. Hadi seni evine bırakalım." Bende saate baktığımda  02:36  HASSİKTİR çok geç kalmışım! Hemen ayaklandık. Koştur koştur motora doğru ilerledik.

×××

"Teşekkür ederim aşkım! Eve gidince bana haber ver!" Sessizce eve doğru ilerlemeye başladım. Anahtarı sessizce deliğe yerleştirdim. Ses çıkmamasına özen göstererek çevirdim. Yavaşça bedenimi içeri kaydırırken arkama baktım. Karan hâlâ dışarıdaydı elimle 'git' işareti yaptım.

Kapıyı kapatıp arkamı döndüğümde şok olmuştum siyahli bir slüet gördüm. Ve hemen ayaklarının dibinde kanlar içinde uzanan annem... "Anne!" Hemen ardından adam bana döndü. Tek el ateş sesi duydum. Bedenime inanılmaz bir acı hakim oldu. Neremin acıdığını anlayamadım hemen ardından kasıklarına yakın bir yerin yandığını hissettim. Arakta duramayacağımı anlayım kendimi yere attım. Acı bir çığlık bıraktım ortama. Adam telaşla kapıdan dışarı çıktı. Birkaç dakika sonra kapıdan Karan girdi. "Hassiktir! Ata, Ata bana bak! Ata uyuma!" Telefonunu çıkartıp ambulansı aradığını gördüm. Yanıma eğildi. "Ata uyuma tamam mi yavrum bak ambulans geliyor uyuma sakın!" Elleri ile saçlarımı okşarken gülümsedim. "Se-seni ç-çok sevi-yorum." Gözlerinden yaşlar düştü "Ata, Ata deme öyle bırakma beni." Elimin altındaki elinı sıktım  "ağla-ma" Sonrası..

Karanlık.

×××

Karan'dan

Ata eve girdikten hemen sonra ilerlemeye başladım. Evden 100 bilemedin 200 metre kadar ilerlemiştim ki kulaklarıma bir silah sesi doldu. Hassiktir! Ata! Ataya birşey olmadı, olmadı sakin ol! Hızlıca yön çevirip evlerine sürmeye başladım. Kapıdan çıkan karmaskeli adam tüm düşüncelerimi doğrularken arkasından gitmek yerine içeri girdim. "Hassiktir, Ata!"

×××

Ameliyathane kapısının yanındaki duvara çökmüş öylece bekliyordum. Gözyaşlarım kurumuştu. Kimse yoktu. Sadece ben bekliyordum. Koridorun başından koşa koşa bir kadın ve bir adam girdi.  "Oğlum nerede!" Adama baktım. Hiç konuşmak gelmiyordu içimden. " Ata keskin, Ata keskin burada mı?" Ayağa kalktım. Ata ya oğlum öu dedi o? "Ata'nın tüm akrabaları ameliyatta siz kimsiniz?" Gözlerinden çok değişik bir duygu geçti. "Babasıyım ben." At yalanı sikim inananı. "Atanın babası ameliyatta efendim" elime bir kağıt tutuşturdu. "Uzun hikaye evlat, sen neyisin Atanın?" Kağıdı açarken sorduğu soruyu cevapladım. "sevgilisiyim efendim" izmirde yaşıyoruz sonuçta amına koyayım  normal böyle şeyler. Sonunda kağıdı açtım.

"Yapılan DNA testi raporuna göre;
Ata Keskin ve Cihan Taşkeski arasında %97,68 ölçüsünde gen dizilimi uyumu bulunmaktadır."

"HASSİKTİR!" Lan! "Özür dilerim efendim ben bi an şey yapınca!" Eli ile omzunu sıktı. "Sorum değil evlat." O an aklıma Ata'nın yaşayacağı şok geldi. "Efendim, lütfen bu konuyu ata biraz daha iyi olduğunda açın." Kafasını salladı.

×××

3 saat geçmişti. Babası ile konuşmamızın üzerinden tam 3 saat geçmişti, 4 saattir hastanedeydik.  Telefonum çaldı. Annem yazısını okuduğumda ayakkandım.

"Efendim anne."

"Oğlum neredesin, saat kaç oldu yoksun evde!"

"Anne ben hastanedeyim."

"Ne hastanesi, Karan iyi misin? Ne oldu!"

"Anne, Ata. Ata vuruldu. B-ben Ata'yı eve bıraktım. Eve geliyordum. A-anne si-silah.."

"Oğlum sen konum at, biz geliyoruz"

Konum atacaktım fakat ellerim öyle titriyordu ki şu amına koyduğumun telefonunu tutamıyordum. Telefon elimden çekildiğinde karşımdaki bedene baktım. Cihan bey, "sakin ol evlat, sen dinlen ben atacağım ailene konum" kafamı salladım.

×××

5. saatin sonunda babam, babasının annem, annesinin ben ise Ata'nın başında bekliyordum. Birde baba ve anne olduğunu iddia eden ikili. Ameliyathanenin kapısı açıldığında ayağa kalktim. Ata'ya bir şey olmamıştı değil mi. Benim miniğim beni bırakmazdı. "Öncelikle geçmiş olsun, ameliyatımız başarı ile sonuçlandı lâkin önümüzdeki 24 saat çok kritik o yüzden yoğun bakıma aldık  ayrıca kasıklarına yakın saplanan kurşun bir çok ana sinir damarına zarar vermiş yani hasta geçicice olsa bacaklarını kullanamayabilir. Tekrar geçmiş olsun.

Bacaklarını kullanamayabilir

Bacaklarını kullanamayabilir

Bacaklarını kullanamayabilir

"A-anne, anne Ata bunu kaldıramaz! O evde zar zor yaşıyor anne.." kafamı annemin boynuna gömdüm 4 saat önce kuruduğunu düşündüğüm gözyaşlarım tekrar akmaya başladı. Gözyaşlarım tek tek düşerken kapıdan çıkan Ata'nın elini tuttum "Ben hep yanındayım güzelim. Asla bırakmam seni!" Hemşireler odasına götürdü. Hemen ardından annesi Serpil hanımı odaya aldılar.  Babası, ahmet bey.. ölmüş. Çok üzülmemiştim açıkçası. Babasının yokluğu Ata'yı da üzmezdi. En fazla bir hafta içinde eski haline dönerdi. Serpil hanımda çok yıpratmazdı kendini zamanında kocasından çok çekmişti.

O an aklıma arkada ağlayan öz annesi olma potansiyeline sahip olan kadın ve onu sakinleştirmeye çalışan Cihan bey geldi. Arkamı döndüm. O da bir şey diyeceğimi anlamış yanıma gelmişti. "Bahçede konuşalım." Ben daha ağzımı açmadan ilerlemeye başladı bende arkasından ilerledim.

"Bana her şeyi anlatın! Ne demek Ata'nın babası benim!"

Derin bir nefes aldı. "Bak evlat inanması güç, anlıyorum. Bizim birsürü hasımımız var. Daha açık konuşayım. Ben Cihan Taşkeski, Taşkeski Holding'in en büyük hissedarı ve yöneticisi. Bizim işlerde düşmanlık çok olur. Rakibin sırf ihaleden çekilmedin diye seni canın saydığın oğlunla tehtid eder. Ben 10 yıldır oğlumu arıyorum. Ata ve Alphan 7 yaşında iken bir dostum sayesinde Alphan'ın oğlum olmadığını fark ettim. O oro- bak ağzımı bozdurucak çocuk yanında.. O it bebekleri karıştırmış. Ben iki hafta önce öğrendim Ata'nın oğlum olduğunu. Alphan her şeyi biliyor ama Ahmet bey Ata'nın bilmesini istemedi. 2 haftadır ahmet bey ile sürekli görüşme halinde idim. Bu gün açıklayacaktık Ata'ya."

"Ata gitmek istemediği sürece onu hiçbir yere götüremezsiniz!"

Güldü. Ama o da taşıyordu Ata'nın üzüntüsünü  "Sakin ol delikanlı, Ata uyanmıştır hadi yanına geçelim." Kafamı salladım.

1 gün sonra

Ata normal odaya alınmış şimdi kontrolleri yapılacaktı. Ata yanımızdaki adamlara anlam vermesede sesini çıkartmamıştı. Şu an odada Ata, ben, doktor ve bir hemşire vardı. Doktor birkaç kontrol yaptıktan sonra ayaklara geçti. Dışarıdaki gerkes ike beraber nefesimi tuttum. Ata ise herşeyden habersiz iyi olduğunu söylüyordu. Doktor elindeki hafif sivri uçlu şeyi ayağına dokundurmaya başladı. Ata'nın anbean düşen yüzüne şahit oldum. "Şu an dokunduruyor musunuz?"

Yazan:Visalllll
Tarih: 7 Eylül 2024