"အသဲရေ .....အသဲ..... ဒီဟာလေးဘယ်သွားနေပါလိမ့် မိုးကဖြင့်ချုပ်နေပြီ ထမင်းလည်းမချက်ရသေးဘူး"
မနက်ကတည်းက သူငယ်ချင်းအမျိုးတွေရှိရာဟိုးဘက်ရွာရောက်နေတာမို့ ညနေစောင်းမှသာအိမ်ပြန်လာဖြစ်သည်။အလှူမှာဝိုင်းကူလုပ်ပေးဖို့လိုက်သွားတာမို့တစ်ခွက်တစ်ဖလားလောက်မော့လာဖြစ်သည်။
အိမ်ရောက်မှသူနဲ့ထမင်းစားလက်စုံစားရန်စဥ်းစားထားတာမို့ ဟိုကဇွတ်ကျွေးလွှတ်တာတောင်မစားဖြစ်ခဲ့။အခုအိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဗိုက်ကဆာမိုးကချုပ်ရတဲ့ကြားထဲ ထမင်းအိုးဗလာဟင်းအိုးဗလာနှင့်။တွေ့ချင်သူကိုလည်းမတွေ့ရတော့စိတ်အချဥ်ကပေါက်လာပြီ။
ထမင်းအိုးတစ်လုံးတည်ပြီးမှလိုက်ရှာဖို့ပြင်ရမည်။
"ဟိုဟာလေးရန်ပွဲများသွားကြည့်နေတာလား ငါမရှိတုန်းအိမ်လည်ထွက်နေတာလားပဲ တွေ့မှမှတ်လောက်သားလောက်ဖြစ်အောင်နာနာလေးရိုက်ပစ်အုံးမယ် လူရှိရင်တစ်မျိုးအပိုးကျိုးပြီး ကွယ်ရာကျတစ်မျိုးအမျိုးမျိုးလုပ်ချင်ရာလုပ်တာ"
ပါးစပ်ကပြောရင်း ပုဆိုးကိုပေါင်ရင်းထိလိပ်တင်ကာအိမ်သားရှာဖို့ရွာထဲထွက်ရသည်။
"ဗျို့ မပုတု မပုတု"
"ဟေ့ ကမ်းရိုးပြန်ရောက်ပြီလား"
"ရောက်ပြီ အိမ်ကဟာလေးမြင်သေးလား"
"မမြင်မိဘူး ငါလည်းခုနမှဟိုဘက်ရွာကပြန်ရောက်တာ"
"အော"
တစ်အိမ်ပြီးတစ်အိမ်မေးရင်း ကြက်မကြီးသားပေါက်ရှာသလို တကတော်ကတော်မအော်ရရုံတမယ်ပဲ။
"အောင်မလေးနော်ချစ်လို့သာသည်းခံနိုင်တာ လုပ်ပုံကမဟုတ်သေးပါဘူးငါ့နှယ်"
ပါးစပ်ကမြည်တွန်တောက်တီးပြီး ရွာလမ်းတစ်လျှောက်လည်းအိမ်ပေါက်စေ့မေးရသည်။
"ကမ်းရိုးပါလားဟ မင်းသိပြီးပြီလား"
"ဘာကိုသိရမှာတုန်း"
"မင့်ယောကျ်ားသောင်ပြင်အကြောင်းလေ"
"အခုသူ့ကိုလိုက်ရှာနေတာပဲပြောစမ်းပါအုံးဗျာ ဘာတွေမွှေလိုက်ပြန်ပြီတုန်း"
YOU ARE READING
အစားထိုးသည်မှအစပြု၍( Completed)
Ficción Generalလူဆိုးကြီးနှင့်တစ်နှစ်စာအိမ်ထောင်ပြုရင်း တစ်ဘဝစာသိမ်းပိုက်ခံလိုက်ရသောအခါ လူဆိုးႀကီးႏွင့္တစ္ႏွစ္စာအိမ္ေထာင္ျပဳရင္း တစ္ဘဝစာသိမ္းပိုက္ခံလိုက္ရေသာအခါ
