The Obsession Of Triumvirate (Rainbow Series #1)

06

Julian

I glare at my surroundings in disbelief. Tents are pitched here and there, and a thick layer of fallen leaves covers the ground. Just then, a sudden snap of a dry twig captures my attention, and my gaze flickers in the direction of the sound.

Bumahid agad ang inis sa aking mukha ng makita ang ngisi niya. Hindi ko alam kung ano ang kinatutuwa ng lalaking ‘to at sa tuwing nababaling ako sa kanya ay palaging may nakapaskil na ngisi sa labi.

My stomach clenches at the sight. The three boys I can't stand the most are now standing together, mere feet away from me. Samuel's smirk widens as his eyes glide over me, his gaze filled with superiority. Habang ang dalawa ay may sariling mundo at walang pakealam sa paligid.

The thought of spending days and nights with these three boys fills me with dread. How will I survive this nightmare of a camp?

“Ano na naman drama mo bansot? nakasimangot ka d'yan.”

Inis akong bumaling dito kulang na lang ay irapan ko siya ngunit pinigilan ko ang sarili dahil alam kong maraming mata ang nakasunod saming dalawa ngayon.

“Lumayo ka nga sa’kin.” inis kong wika at tinanggal ang pagkakapatong ng kamay nito sa balikat ngunit mas hinigpitan lang.

He chuckled darkly and patted my head like a damn puppy. “Ah, don’t worry. Hindi ka naman namin papahirapan. Isipin mo nalang na bakasyon mo ang apat na araw na ‘to bago magsimula ang kalbaryo.”

Gusto ko siyang sapakin ng matahimik na ang bunganga pero ayokong gumawa ng eskandalo. Kahit gaano pa ako kabwisit sa kanya at kailangan kong tiisin ‘yon kung ayaw kong mapahamak.

I felt a stare somewhere. Ng inalis ko ang tingin mula kay Samuel ay tumama ‘yon kay Hunter na seryoso lang ang tingin sa amin.. sa akin.

Palihim akong napalunok at mabilis na umiwas ng tingin. Ano na naman ba? may nagawa na naman ba akong kasalanan?

Kahit tumagal ng ilang minuto ang paglilibot namin ay ramdam ko ang mabigat na tingin niya sa akin kung kaya’t mas lalo akong nailang.

Halos pasado alas-otso na ng gabi kaya nagsimula ng magbuhay ng mga bonfire sa tatlong pabilog na espasyo sa may likuran ng mga tent house.

Mukhang kanya-kanyang buhay ang nandito. Grupo-grupo at walang pakealamanan. Mas maigi na'rin yon kesa magtipon tipon. Ayokong may makasalamuha na kahit sino sa kanilang tipo ang tatlong ‘to. Hangga't maaari ay ayoko ng gulo.

Hindi ko kakilala kung sino ang kasama namin sa pabilog na bonfire sa gitna namin. Pero masasabi kong mga close nila yon, lalo at kasama ng tatlo ang sari-sarili nilang grupo.

There's no awkwardness lingering. They stay professional, kung may kakausap sasagot ang isa pero kapag wala mananatili lang din silang tahimik. Mas mabuti na siguro ‘yon kesa naman mag-away sila.

Samuel was beside me along with Hunter while Mason was in another side. Mas lalo akong nanliit dahil nagmukha lang akong insekto sa naglalakihan nilang katawan. Hunter's body was more bigger than the other, while Mason and Samuel was both leaner in athletic way.

At sa height ko na five eight nagmukha lang akong langgam. Hindi na ako magtataka, mas batak ang katawan nila kumpara sakin. At mukhang ito na yata ang pagkasagad ng tangkad ko.

Hunter's thigh slightly brushes against mine making me looks at it. Kahit ang binti niya wala ring kumpara sa akin. Isang balibagan niya lang paniguradong basag lahat ng buto ko sa katawan.

I gulped miserably and touched my nape uncomfortably. May sari-sarili silang mundo. Parang wala rin silang balak isali ako sa usapan.

I knew it. Dapat talaga nag stay na lang ako sa loob. Bakit ba kase lumabas pa ako?