The Obsession Of Triumvirate (Rainbow Series #1)

25

Hunter

Where now in Vera Falls, forty five minutes drive from Legazpi City. It's a stunning falls nestled at the foot of Mt. Malinao and also located in Albay.

May kalamigan ang tubig pero tama lang sa panahon kaya hindi gan’on kahirap lusungin. Maliban kay Julian na nand'on lang sa may batuhan at takot na naman sumama sa amin.

It's a normal day kaya walang masyadong tao– or I'll say kami lang talaga ang nandito. May mga nakasalubong kami kanina pero mga pauwi na rin yata. Pahapon na rin kami nagpunta kaya hindi na nakakapagtaka kung pauwi na rin ang ibang turista.

It's been what? Three days, sixteen hours and twenty one minutes since he admitted that he likes us. I just can't believe it. Mabuti pala at naisipan naming umamin sa kanya kundi matatapos ang taon na nagtataguan kami ng nararamdaman.

I glanced at Julian. I felt my heart thumps loudly when I saw him smile. Halos mawala na ang mga mata sa sobrang tawa. A smile kissed my lips. Nakakaadik talaga siyang pagmasdan. Masyadong maganda.

Pumunta ako sa gawi niya at mabilis na pinalupot ang braso sa maliit niyang bewang. Bahagya akong yumukod at nangigigil na pinatakan siya ng halik sa pisngi.

He stilled but pinch the side of my waist afterwards. Napapikit ako at mas niyakap siya dahil sa bigat ng kamay. Nabalatan yata yung balat sa tagliran ko.

“Ganito siguro love language mo, ‘no? Physical attack.” I whispered on his ear.

“Gago, ikaw ba naman manghalik.” Balik niya at inirapan ako pero humahalo naman ang tawa.

I laughed and nuzzled on his neck sniffing him. Ang bango talaga. He feels warm too. Kaya gustong gusto kong yumayakap sa kanya.

It makes me happy that he didn't feel uncomfortable around us. Kahit na masyado kaming clingy at palahalik– sa pisngi lang– ay hindi naman siya naiilang o nagagalit. He will just smiled at us. Pero minsan ganito babakat yung kamay sa katawan mo dahil sa hampas o kaya mababalatan yung balat mo dahil sa kurot niya.

Muli akong sumisisid pailalim at umahon sa harapan niya. Hinawakan ko ang hita niya at ipinatong ang mukha d’on.

“Ayaw mo talagang maligo?” Kulit ko sa kanya.

Marahan niyang tinulak ang mukha ko. “Ayoko nga.”

I pursed my lips and glanced at Mason. Mga lumalangoy na rin patungo sa gawi namin ni Julian. Si Samuel ang umahon at mabilis na tumabi kay Julian habang si Mason ay nakababad pa rin, pero sa mababang parte na ng tubig.

“Two days before New year. Where do you want to celebrate?” Muli kong baling sa kanya.

Bumaba ang tingin niya sa akin at sinuklay ang buhok ko kaya bahagya akong napapikit. “Ayaw niyo ba dito?” He asked confusedly.

Hinuli ko ang pulsuhan niya at pinatakan ‘yon ng halik. “Gusto, but is there any other place you’re thinking of going?"

Natahimik saglit si Julian kaya mas lalong natuon ang atensyon namin sa kanya.

“Gusto ko sanang bisitahin yung kumbentong pinagmulan ko.” He said carefully.

Tumingin siya sa amin gamit ang mapanuring tingin niya, tinitingnan ang magiging reaksyon namin.

He sighed deeply and smiled a little. “Laking kumbento ako. Nawala yung mga magulang ko dahil sa isang aksidente at tanging ako lang ang natira.” His breath laboured a bit so I caressed his hand and planted a kiss on it. “Wala akong ibang pamilya na matutuluyan kaya nauwi ako sa kumbento. Nand’on ako hanggang sa mag eighteen ako.”