The Obsession Of Triumvirate (Rainbow Series #1)

19

Samuel

I can't believe this guy. Pagkatapos niyang gumawa ng kasalanan siya ang maghahabol ngayon? Ang galing talagang magmalaki ng bansot na ‘to.

Though, what I said about him wasn't my real intention. Masyado lang nasagad ang pasensya ko nung araw na ‘yon, that's why I blurted out that words so harsh.

Sa inis ko I intentionally bullied him. It was a childish act, I know. No words can explain why I did that.

When I saw pain flicker on his eyes, I stopped. Ang gusto ko lang naman ay kausapin niya ako at humingi siya ng tawad. Pero ang bansot inabot ng isang buwan pero wala parin. Alangan ako pa mag approach sa kanya at sabihing mag sorry siya sa akin?

I gave him a last chance. Magka partner kami sa project, kapag hindi pa siya gumawa ng paraan para humingi ng tawad sa akin, habang buhay ko na siyang hindi papansinin.

“Tigilan mo na si Julian, Boss! Lampa na nga yung tao ginaganon mo pa.” Simangot sa akin ni Tylo na ikinasinghal ko.

“Dapat lang sa kanya ‘yon!”

“Hindi, ah! Grabe ka na, hindi ka na naawa sa tao.” Their glared at me.

Aba’t. Ako boss nila, ah. Mga makakapal ang mukha.

I couldn't hide my excitement when I went to the parking lot. Pinaghintay ko d’on si bansot at gagawin namin yung project sa apartment niya.

At bakit excited ka ha, Samuel?

Napahinto ako sa mabilis na paglalakad. I frowned. Gago bakit excited ako? Maghintay siya d’on hanggang lamukin!

My frowned deepened when I saw him standing there like a statue. His hands were intertwined. Nakatingin sa mga naglalabasang mga studyante.

His hair was swaying lightly. He looks innocent wearing that eyeglasses. Mahaba na ang buhok kaya tumatabing ang mga hibla sa kaniyang noo. Kahit madilim sa pwesto niya ay para siyang may ring light. Nagliliwanag ang kutis niya d’on. Mas lalo akong nainis dahil naagaw niya ang atensyon, mapababae man o lalaki. He looks handsomely pretty.

“Let's go.”

Sa inis ko dapat pagbubuksan ko siya ng pinto pero hindi ko na ginawa. Malaki na ‘yan kaya na niya ‘yan.

I was aware that he always looking at me. Miss mo ko? Buti nga sayo, attitude ka eh.

Sa sobrang badtrip ko nga n’on nagpabago pa ako ng kulay ng buhok. Nagdagdag ng earrings para mas lalo akong maging gwapo sa paningin niya.

When I realized that. I’m dumfounded. Bakit ako magpapagwapo sa bansot na ‘yan. Pakealam ko d’yan!

I don't know what's happening to me. Something tugging on my heart whenever I saw him walking in the campus. Para akong lalagutan ng hininga tuwing nagkakatama ang paningin naming dalawa. I can't even stay mad at him. I don't know why. Ginayuma ba ako ng bansot na ‘to?

He even cooked for me. Akala niya marupok ako? Sa sobrang pagpapakipot ko sinabi kong may date ako kasama si Olivia.

Hindi ko maintindihan kung bakit gan’on akong nasaktan ng makita ang pagdaan ng sakit sa mata niya. Na parang may narealize siya sa sinabi ko. Gusto kong bawiin ngunit sa takot sa naiisip ay mabilis nalang akong umalis.

The fuckers wanted to meet me. May gusto silang i-discuss sa akin. Siguraduhin lang nilang importante ang mga sasabihin nila. Nag e-enjoy pa akong kasama si Julian pero naputol ng dahil sa kanila.

Minsan na nga lang makakasama si Bansot napurnada pa.

“What?” Tamad kong tanong at naupo narin sa isa sa mga stool.