အပိုင္း(၂၈)
ဘယ္သူ႔ဆီကသနားတာကိုမွမလိုခ်င္ဘူး
✿
ေရခ်ိဳးဝတ္႐ုံကိုဝတ္ထားလ်က္ အိပ္ခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ က်ီခ်န္ဖုန္းက သူ႔ကုတ္အက်ႌကို ခြၽတ္ထားၿပီး ေၾကာင္ေလးကို အစာေကြၽးဖို႔ သူ႔လက္ေခါက္ေတြကို လွိမ့္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ထိုေၾကာင္ႏွစ္ေကာင္ကို မနည္းအသက္ရွင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီးစိတ္မပါတပါေကြၽးေနတဲ့ကြၽန္ေတာ္နဲ႔စာရင္ေတာ့ သူက “Golden Daddy” ဆုကို ရေလာက္ေအာင္ ကြၽမ္းက်င္လွသည္ပင္။
သူတို႔ကို အစာေကြၽးတာနဲ႔တင္မၿပီးေသးပဲ ေၾကာင္ေလးေတြရဲ႕ေက်ာကို ဂ႐ုတစိုက္ ပြတ္သပ္ေပးေနေသးသည္။
ကြၽန္ေတာ္လဲသူ႔ေဘးမွာသြားထိုင္လိုက္ၿပီး သူဘာလုပ္ေနတာလဲလို႔ ေမးၾကည့္လိုက္၏။
သူျပန္ေျဖတာကေတာ့ ေၾကာင္ေလးကို အစာေက်ေအာင္လုပ္ေပးတာတဲ့ေလ။
သူဘာေျပာေနလဲဆိုတာ ေသခ်ာနားမလည္ေပမယ့္ ေအာ ဟုအသံေပးကာနားလည္ဟန္ႏွင့္ေခါင္းကိုၿငိမ့္ျပလိုက္၏။
“အခုက ကေလးေတြကေသးလြန္းတယ္~အဲ့ေတာ့သူတို႔ကိုမၾကာခဏ အစာေကြၽးေပးဖို႔လိုတယ္၊ နည္းနည္းႀကီးလာတာနဲ႔အမွ် အခုလို ႏွစ္နာရီျခားတစ္ခါေလာက္ထိေကြၽးစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ "
က်ီခ်န္ဖုန္းဒီရက္ပိုင္းအတြင္း စိတ္ပင္ပန္းကိုယ္ပင္ပန္းျဖစ္ခဲ့ဟန္ရ၏။သူ႔မ်က္လုံးမ်ားမွာနီရဲေနကာ ေသြးေၾကာမ်ားပင္ေပါက္ထြက္မတတ္ျဖစ္ေနပုံရၿပီး သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚရွိ ေဆးလိပ္နံ႔သည္လည္း အလြန္ျပင္းထန္သျဖင့္ သူ႔အ႐ိုးမ်ားထဲသို႔ ေရာေထြးေနသည့္အလား။
သူ၏ျငင္သာေလ့ရွိေသာ အသံသည္လည္း ေျခာက္ေသြ႕ေနကာပင္ပန္းေနမွန္းသိသာေန၏။
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ?” ေၾကာင္ေလးရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကို ညင္သာစြာပြတ္သပ္ေပးရင္း ေခါင္းကိုကြၽန္ေတာ့္ဘက္သို႔လွည့္ၾကည့္လာ၏။
သူ႔ေဘးနားမွာတိတ္ဆိတ္စြာထိုင္ေနရင္း စိုက္ပဲၾကည့္ေနမိေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ထူးဆန္းတယ္လို႔ ခံစားရလို႔လားမသိ ေမးခြန္းထုတ္လာျခင္းပင္။
YOU ARE READING
တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်သော ဗီဇ《 ဘာသာပြန် 》一念之私 The Selfish Gene
Romanceစာရေးသူ Hui Nan Que ၏ The Selfish Gene အားမြန်မာဘာသာပြန်ထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ English Name : The Selfish Gene [一念之私] Status in COO : 74 Chapters + Extras • လူယုတ်မာဟုယူဆခံရသူတစ်ဦးသည် တစ်စုံတစ်ဦးကို ချစ်တတ်သွားသောအခါ၊ ထို...
