Imaginacja

Ostatnia spowiedź

Nie wiem,
Jak u Ciebie,
Ale ze mną jest
Coraz gorzej.
I piszę to tylko dlatego,
Bo wiem,
Że nigdy ta wiadomość
Do Ciebie nie dotrze.

Nie mam zamiaru
Się nad sobą użalać,
Choć znów wracam
Do momentu,
Do którego
Tak bardzo nie chciałam.

Nie sypiam zbyt dobrze
Śmierć spędza sen z powiek
I woła,
Zachęca,
Nęci swym urokiem.
Tak będzie lepiej,
Łatwiej – szepcze.

Stojąc przed lustrem
Nie patrzę już sobie w oczy.
Wydają się puste,
Chociaż mówiłeś,
Że trzymam w nich gwiazdy
I nadzieję.
Ale ona już kona,
Mimo że miała umrzeć
Jako ostatnia.

Nie będziesz dźwigał
Żadnej winy,
Bo nie ty jesteś sprawcą
Moich myśli
I czynów.

Sama sobie
Jestem winna,
Bo pozwoliłam impulsowi
Działać,
Choć wiem,
Że nie powinnam go
Spuszczać ze smyczy.