Ang Mapagbirong Tadhana |Book 2| [TAGALOG]

Kabanata 2.26

Pagtapos naming magkulitan medyo lutang pa rin at pa wala na rin ang bisa nito,umupo ako sa may upuan sa terrace ng penthouse tanaw ang sikat ng araw na papalubog.Lumapit si Meredeth sa akin nakangiti

"Ang kulit ninyo kanina ni yaya"saway nito sa akin"Oo nga eh kala ko masungit ang maliit na babae"sabi ko pa sa kanya naka ngisi naalala ko kanina ang hitsura ni manang"pasensya kana sakin kanina nung tinanong kita doon sa bilang ng mga bata"napalingo ako ng bahagya"ang gulo kaya na ganun ang daming kids"natatawa na naman ako habang ini imagine ko

"Kumusta na ang pakiramdam mo"hawak hawak ang braso ko ni Meredeth pinatong ko naman ang kamay ko sa kamay nito"medyo nawawalala na yung pakiramdam ko na lumulutang ang pumalit naman ay masakit at kumikirot bahagi ng noo "tumingin siya sa akin"Bakit Abby may kailangan ka"niyakap ko lang siya ng mahigpit napapikit na lang ako sa subrang lambot yakapin ni Meredeth nagpipigil lang ako dahil sa mommy ko alam ko hindi ko siya pag mamay ari

Hindi ko napansin na tumulo na pala ang luha ko napa-pahid ng hindi halata"Tahan na Abby"napansin din ni Meredeth kalaunan"Meredeth kayo na ba ni mommy"mga katagang nasambit ko sa matagal na panahong kinikimkim dahil alam ko ang sagot, takot lang ako harapin ang totoo pumikit ako at inihanda ang sarili sa susunod nitong sasabihin

"Abby"tinignan ko siya at hinintay ang sagot" Abby"agad akong bumitaw sa pagkakayakap sa kanya galit agad ang nararamdaman ko sa kanila

I shouldn't let her in... But i did! Damn it! and makes me sick!

"Abby Abby makinig ka muna sa akin please..!please..!"tumayo ako at hinanap si manang pero hindi ko ito nakita baka natulog ito o may inasikaso siguro

"Sige magsalita ka Meredeth kelan pa naging kayo ng mom ko"sabi ng mahinahom sa kanya, hanggat maari pinipigilan ko ang saril ko magwala sa harapan ni Meredeth halos sasabog na ang dibdib ko sa nalaman na parang ang tanga tanga ko lang sinulit ko pa talaga

"ahmm mag iisang linggo na siguro Abby... Im so sorry Abby... "sagot nito sa akin"bakit Meredeth na inilihim mo na kayo na pala ni mommy bakit Meredeth??"hindi na ito sumagot pa"ginusto mo kaya inilihim mo, pero may plano ka bang sabihin sa akin o wala talaga..."sumbat ko sa kanya nakatuon ang mga mata nito sa malayo "meron Abby humahanap lang ako ng tyempo"tinignan ko siya at hindi ko na binili ang paliwanag nito

Kalmado akong tumayo at naglakad paalis,para lang akong tanga sa harapan nila, umalis na para kunin ang beetle ko sa garahe ng resthouse ni Meredeth.May kalayuan din konti, nasa pangpang ang bahay ng kapatid niya habang nasa gilid ng main road ang reshouse nito"wag mo na akong sundan Meredeth, useless naman " sabi ko pa sa kanya bumalik ang matabang pakikitungo ko sa kanya.

Naglakad, hanggang sa umabot na ako sa mainroad papunta sa kotse kung saan ko ito pinarada.Nanlumo ako dahil sa ginawa nila, bata sa harap nila, sana sinabi man lang sa akin na sila na. Rerespetohin ko naman sila kahit masakit iiwas na lang ako.Sa ilang minuto Naglakad nakarating din ang bahay, dali ko nilabas ang kotse at sinara ang gate sumulyap muna ako bago pumasok sa kotse ko paalam masasayang alala napayuko ng konti at ayaw ko sana umiyak pero hindi nakikisama ang aking mga mata napahikbi na lang ako sa sinapit

Nagpunta ako sa cementery kung saan inilagak ang abo ng aking ama nakasilid ito sa urn pinarada ko kaagad ang kotse sa may lilim ng dapit hapon.Binaybay ko kaagad kung saan, nakita ko rin kalaunan ang mga nakahelerang mga pangalan at huminto sa tapat ng pangalan ni Daddy

"Dad pasensya kana dito sa bulaklak pinitas ko lang ito a daan papunta rito"hinaplos ko ang pangalan naka ukit sa marble na bato"Daddy napatawad na kita matagal na.Alam mo dad kakatuwa lang talaga na pareho pala tayo, alam mo kung bakit dahil ngayon ko lang naiintindihan ang lahat bakit panay selos at away ninyo ni mommy nung maliliit pa kami ni Kenneth kasi kahit ako naman ang nasa katayuan ninyo Dad ganun din ang mararamdaman ko hindi kaya ni mom na wala si Meredeth sa buhay niya.Ngayon na alam ko na bakit siguro nagpakamatay kayo dahil wala na pakiramdam niyo siguro wala nang silbi ang buhay ninyo,sana Dad pinuntahan niyo ako para makapag usap man lang usap na walang sumbat o kinamumuhian niyo ako.Sana hindi na umabot sa ganito.Lalo na ngayon needed ko ng advice for once and for all eh, wala naman wifi diyan kung saan kayo .Pero dad see you in the other side na lang po pahid ko pa sa mga mata ko

"Hi"may narinig akong tinig ng isang babae hindi ko ito pinansin.Naglalakad ako dahan dahan nakayuko baka multo ang kumukausap sa akin"ahmm miss susi ata ninyo nahulog"lumingon ako hinanap classic yung dating talaga eh