Yıldızlar Kadar Öpücük Birtanem

3.bölüm

Gece:indinmi uçaktan.
Uzay:indim gece yıldızı, yanına geliyorum.
Gece:gördümmm.

Hızla Uzay'a koştum ve üzerine zıpladım.
"Çok özledim vicdansız. "
"Bende seni çok özledim gece yıldızı. "
"Kokunu,"
"Saçlarını, "
"Gözlerini, "
"Herşeyini özledim. "
Gülümsedim. Birlikte bize geçtik.
Annem çok sevindi Uzay'ı görünce oğlu gibidir.
Annem yemek yaptı Uzay'ın en sevdiklerinden. Yaprak sarması, salçalı makarna. Yemeğimizi yedikten sonra birlikte dışarı çıktık.
"Yıldızları seyredeceğiz"
Gülümsedim.
Çok yapmak istediği bir şey vardı, birlikte yetimhanedeki çocukların yanına gidip onlarla oynayacaktık.
"Geldik"
Uçurum kenarında, yeşilliklerin arasındaydık. Çimler, ağaçlar, kuşlar. Çok güzeldi.Ağaçlar bizim olduğum yerde değildi etrafımızı sarıyordu ve görüş açımıza girmiyordu.

Birlikte yere uzandık ve yıldızları izlemeye başladık.
"Çok güzeller"
"Senin kadar olmasada..." diye mırıldandı.
Gülümsedim yine.

Çok mutluydum fakat Uzay gergindi.

"Neden gerginsin? " diye sordum.
"Değilim" dedi. Fakat gergin olduğu belliydi.
"Gece" dediğinde ona döndüm.
"Efendim"
"Seni çok seviyorum, ne olursa olsun seni çok seviyorum ve seninde beni sevdiğini biliyorum. Bana birşey olursa sakın üzülme, hayatına devam et tamammı?"
Niye veda eder gibi konuşuyordu ki.
"Ta-tamam" dedim istemsizce tedirgin olmuştum.

Dudaklarıma bir öpücük biraktı.
"Yıldızlar kadar öpücük birtanem" dedi ve ardından silah sesi geldi.

Hızla Uzay'a döndüm, kafasından kanlar akıyordu.

Hızla ambulansı aradım.

Ne yapacağımı bilmiyordum, korkuyordum. Ölmemeliydi.
Bir sürü hayalimiz vardı ve o daha 24 yaşındaydı.

Ne kadar oldu bilmiyorum ama ambulans geldi. Uzay'ı sedye'ye yatırıp ambulans'a soktular, bende yanına geçtim.

Bir süre sonra hastaneye geldik. Uzay'ı ameliyat a aldılar.
Deli gibi ağlıyordum. Ölebilme ihtimali beni çok korkutuyordu.

Birkaç saat sonra ameliyathane'den doktor çıktı. Hızla ayağı kalktım.
"Yaşıyor dimi"
"Başınız sağolsun" 2 kelime. 2 kelime beni bitirmeye yetti. Gözyaşları içinde yere yığıldım.