Η πυξίδα της καρδιάς

Φόβος θανάτου

18ος αιώνας, Παρίσι Γαλλίας

" Σήμερα το μεσημέρι θα γίνει η δική. " Ανακοινώνει η Ζακλίν καθώς πίνει μια γουλιά από το ζεστό της τσάι. Ο Harry στρέφει το βλέμμα του πάνω της και ανασηκώνει το ένα του φρύδι δύσπιστος. Η καχυποψία ήταν σαν δεύτερη φύση του από τότε που ήταν μικρό παιδί. Τόσο η παραμονή του στο πλοίο του Τζακ, όσο και οι διαφορές πολεμικές ιστορίες που άκουγε από τον πατέρα του, του είχαν καλλιεργήσει αυτό το αίσθημα. Και εξάλλου η γυναίκα απέναντι του ήταν μια κοινή πόρνη. Αν τους έλεγε ψέματα;

" Και εσύ που το έμαθες;"  Η κοπέλα ανασήκωσε τους ώμους της και του χάρισε ένα ειρωνικό χαμόγελο.

"Έχω τους τρόπους μου, καλέ μου." Του απάντησε και αμέσως κοίταξε τον James κλείνοντας του το μάτι. Εκείνος της χαμογέλασε γεμάτος αμηχανία όσο ο Harry αναστέναξε φανερά εκνευρισμένος και αηδιασμένος. Αλήθεια ο έρωτας κάνει τους ανθρώπους να δείχνουν τόσο ανόητοι και επιπόλαιοι; Η απάντηση ήρθε κατευθείαν στο μυαλό του από μόνη της με τη μορφή της Rose. Λες και εκείνος δεν είχε διασχίσει έναν ολόκληρο ωκεανό για χάρη της;

" Αν οι πηγές σου είναι αξιόπιστες πρέπει να ειδοποιήσουμε τον πειρατή. James σε πέντε λεπτά να είσαι έτοιμος. " Σηκώθηκε από την ξύλινη καρέκλα παίρνοντας μαζί του άλλο ένα λαχταριστό κουλουράκι.

" Πολύ καχύποπτος ο φίλος σου. " Αναφώνησε η Ζακλίν αφού βεβαιώθηκε πως ο Harry είχε φύγει. Ο James σκούπισε με μια πετσέτα το στόμα του και έπειτα της χαμογέλασε.

" Πάντα. Ήθελα σε ευχαριστήσω πάντως που κάνεις τόσο πολλά για την αδελφή μου. "

" Μην με ευχαριστείς. Δεν ξέρω τι έχει κάνει η αδελφή σου αλλά είμαι σίγουρη πως δεν είναι μάγισσα. " Του είπε γελώντας στο τέλος.
~
"Αν ο Ίαν μάθει ποιος είναι ο σωτήρας του δεν θα το πάρει και πολύ ψύχραιμα. " Διαπιστώνει σκεπτικός ο Στίβεν. Οι Παριζιάνοι περνούν από μπροστά τους σχεδόν αδιάφοροι για την παρουσία των δύο πειρατών έξω από το δικαστήριο,  συνεχίζοντας την καθημερινή ρουτίνα τους. Ο ήλιος έχει κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα σημάδι πως το φθινόπωρο είναι κοντά. Ο Eidan δίπλα του γνέφει θετικά καθώς περιμένει υπομονετικά να εμφανιστεί ο μικρός άξεστος λόρδος.

" Μόλις τελειώσει όλο αυτό το θέατρο θα τον σκοτώσουμε τον μπάσταρδο. " Ψυθιριζει στο αφτί του Eidan και ο Eidan γυρίζει και τον κοιτάζει κατάματα.

" Μην λες ανοησίες. Είναι ο μνηστήρας της Rose."

" Πρέπει να πληρώσει όπως και να έχει. "