2.bölüm

34 6 6
                                    

                                 -

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

                                 -

Birlikte duvarın dibine yere sinmiş, birbirimize kollarımızı dolamış ve kendimizi korumaya çalışıyorduk.

Gerçekten korkuyordum, bu adamlar ya bize birşey yaparsa?

Patron olan adam, bize doğru yaklaşınca hyunjinin önüne geçip kollarımı ona kapattım.

Jennie:y-yaklaşma!

Dedim korkmuş ve tedirgin sesimle, soğuk bakışları aynı zamanda lafımla birlikte yukarı kıvrılan dudakları beni daha çok germişti.

Yutkunup, dolan gözlerime hakim olmaya çalıştım.

Jungkook:sen, buraya nasıl girdin?

Dedi buz gibi sesiyle, korkarak parmağımı kaldırıp yukarıda kalan camı gösterdim.

Jennie:ordan.

Titrek sesim onu hala sırıtmaya mahkum ediyordu, başını kaldırıp cama baktı, daha sonra tek kaşını kaldırdı ve bana döndü.

Jungkook:bak, kadınsın canını yakmak istemiyorum, yalan söyleme bu yüzden.

Yutkunarak gözlerimi kırpıştırdım ve başımı iki yana salladım, hyunjin arkamdan belimi tutmuş geriye çıkmam için talimat veriyordu.

Nede olsa bu adamın sağı solu belli olmazdı, kaşlarını çatıp ters ters bakıyordu.

Jennie:yalan değil, oradan geldim.

Dedim safça, sinirle gözlerini devirip, adamlarına döndü.

Jungkook:sizi ben ne sike dışarıya dikiyorum!

Adeta kükremişti, sakin tavrı yüzünden beklemiyordum bu bağırmayı, bu sebeple irkilerek korkuyla geriledim.

Hyunjinde korkmuştu, belimi tuttuğu gibi beni geriye çekti, Jungkook onları azarlarken kulağıma eğildi.

Ve fısıldayarak lafa girdi.

Hyunjin:niye öne atlıyorsun? Canına mı susadın Jennie, yapma şunu sana zarar gelsin istemiyorum.

Başımı ona çevirip yutkundum, daha sonra hyunjine döndüm ve dudaklarımı ıslattım.

Jennie:biliyorum, ama bende sana zarar gelsin istemiyorum, seni korumaya çalışıyordum.

Biz aramızda fısıldaşırken, o gözlerinden ateş saçarak bize döndü.

Jungkook:kesin sesinizi!

Olduğumuz yerde hoplamıştık resmen, adamlar bile korkmuştu bizim korkmamız normaldi.

Damarları belli oluyordu, ve dilini yanağında gezdiriyordu, sinirli olduğu çok belliydi.

Tekrar adamlarına dönüp nasıl içeri girdiğimi anlamaları için, kameralara bakmalarını söyledi.

Ne yapacağımı bilemez bir halde dudaklarımı sertçe birbirine bastırdım, başımıza kesin birşeyler gelecekti.

star & girl boyHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin