Jungkook seoul'ün büyük bir uyuşturucu baronuydu, Jennie'nin arkadaşı uyuşturucu borcunu ödeyemediği için Jennie den yardım ister, fakat nereden bilsinler ki ortalığın daha çok karışacağını.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
Son olanlar sanırım sizi de şaşırtmıştı, günlerdir hala ifadem donmuş bir şekilde duruyordum.
Ki bu sadece iki günden ibaretti, hyunjin daha fazla burada kalırsak iyi işler doğurmayacağını sölüyordu.
Kaçmayı çok kez düşünmüştük fakat her taraf koruma kaynıyordu, boş bir fırsat kollamayı planlıyordum ama ben ve jeongin dışında hyunjini hiç bodrumdan çıkarmıyorlardı.
Biz gitsek o burada kalırdı zaten onu bırakıp da gidemezdik, bu yüzden aklımda olan plana tamda şuan yola koyacaktım.
Hoseok'un iyi düşünceleriyle oynuyordum maalesef, üzgünüm.
burada daraldım hem size kahve yaparım demiştim ve oda inanmıştı, yapacak birşey yok birde buna kafa yoramazdım şuan, hoseok sandalyeye oturmuş telefona bakarken planımı ortaya koydum.
Çocuk bile birşey yapmayacağıma inanmış rahatça oturuyordu, hoseok sende beni fazla mı hafife alıyorsun ne?
Malzemeleri arıyormuş gibi yapıyor ve olup olmadık çekmecelere bakıyordum, Jungkook bir ara hoseok'un uyuyamadığında ilaç aldığından bahsediyordu telefonda birine.
Demek ki burada biryerde uyku ilacı vardı, en son çekmeceyi açınca işte gözüme çarpmıştı.
Dudaklarıma yayılan gülümsemeyi zar zor silip hemen hoseok görmeden cebime sıkıştırdım, kahveleri ocağa koyup olmasını beklerken Jungkook girdi mutfağa.
Yani şuan garip bir görüntü vardı hoseok oturmuş telefona bakıyor bende kahve yapıyorum, umarım cebimdeki ilacı fark etmezdi.
Jungkook dik dik bana bakınca hoseoka döndüm, hoseok hareketliliği hissedince bize döndü.
