Jungkook seoul'ün büyük bir uyuşturucu baronuydu, Jennie'nin arkadaşı uyuşturucu borcunu ödeyemediği için Jennie den yardım ister, fakat nereden bilsinler ki ortalığın daha çok karışacağını.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
Başımı geriye atıp elimi anlıma dayadım, boğazımın ağrıdığı yetmiyormuş gibi birde sanırım ateşim çıkmıştı.
Hyunjin yerde jeonginle oyun oynuyordu, galiba bodrum katı biraz soğuk olduğu için üşümüştüm.
Jennie:hyunjin.
Diye yakındığımda bakışlarını bana çevirdi, jeongin de aynı şekilde bana dönmüştü elindeki oyuncak kamyon ile.
Hyunjin:efendim?
Jennie:sanırım ateşim var, bakabilir misin?
Annemle babam öldükten sonra hyunjin bize daha sık geliyordu, çoğu zaman ya mevsim geçişlerinde ya da gece üstüm açık kaldığında ateşleniyordum.
Annemler olmadığı için de hyunjin gelip bana bakardı, bu yüzden ateşlenme konusunda artık baya bir bilgi sahibiydi, ki şuan ateşimin kaç derece olduğunu dahi anlayabilirdi.
O kadar yani, yanıma gelip elini anlıma bastırdı hafif hafif acı dolu mırıltılar çıkardım, başım fena çatlıyordu.
Hyunjin:Lan.
Dedi bian afallayarak, gözlerimi zorlukla ona çevirdiğimde emin olmaya çalışarak elini anlıma bir kere daha bastırdı.
Jennie:ne oldu?
Hyunjin:sanırım 39 ya da 40 civarı, ama tam emin değilim birini çağıralım bekle.
Ayaklandığında elimi hemen bileğine atıp onu zorda olsa durdurdum, bakışları bana dönerken onu geri çekmeye çalıştım fakat başarılı olduğum söylenemezdi.
Jennie:hayır istemiyorum, bırak.
Diye kestirip attığımda gözlerini büyültüp 'aptal mısın?' dercesine bana baktı.
Hyunjin:saçmalama Jennie, ateşin yüksek söyleyelim havale mi geçirmek istiyorsun?
Jennie:evet!
Ateşin verdiği sinirle bian fazla çıkışmıştım, farkındaydım evet ama ateşim varken bunu kontrol altına alabilecek halde değildim.
Hyunjin bu senaryolara aşinaydı, son dört senedir falan.
Ki zaten beni dinlemeyip kapıya doğru gitti, ne kadar hayır desem de beni dinliyor muydu sanki, tamam beni düşünüyordu ama o Jungkooku görmeye tahammülümün olduğunu sanmıyorum.
Kapıya açan korumaya durumu açıklarken beni ordan oraya sürükleyen o korumaya kötü kötü baktım, buda pezevenk.
Koruma bana yaklaşıp beni kucağına almaya kalkışınca hiç acımadan üzerime eğilen bedenin bacak arasına tekmeyi geçirdim, koruma acıyla yüzünü buruştururken beni eşya gibi sürüklemesinin intikamı ile refleksle sırıtmıştım.
