Yara•Barış x Semih•

9✨

🌙
...
B'
Kendimi bir anda semihin başında beklerken buldum.Kalbim öyle acıyordu ki,anlatamıyorum bile.

Gözlerim semihin bedeninde dolaştı.Okulun hemşiresi başımda bir şeyler zırvaladıktan sonra gitti.

Halsizlikten bayılmış sözde,ama ben biliyorum acıdan bayıldığını.Elimle semihin okul formasını ucundan tutup kaldırdım.Yeni doğmuş bir bebeğe dokundukları gibi dokunuyordum.Sanki semih porselenmiş de her an kırılacak gibi,avuçlarımda paramparça olmasına rağmen tek tek yapıştırıyormuş gibiydim daha dogrusu.

Teni çıktı ortaya,beyaz teni yaralarla doluydu.Kimisi mor,kimisi kırmızı.Çekmeceden yara bantlarını çıkardım,semihin yanına döktüm bir avuç dolusu yara bantlarını.

Teker teker yapıştırmaya başladim.Ara sıra üflüyordum,acısını kendim hissediyordum işte.

Gözlerim bir anda kollarına ilişti.Parmakları bile yaraydı.Tutmak için elimi uzattım."Ne yapıyorsun?"Semihin sesiyle irkildim,gözlerine baktım."Yara"

Semih yerinde doğruldu ve karnına baktı.Parmağını yara bandlarında gezdirdi."Sen bekle,ben yiyecek bir şeyler getireyim"Ayaklandığım sırada semih kolumu tuttu.Gözlerime baktı uzun uzun."Sonra yerim,otur biraz"

Yavaşça geri yerime oturdum."Lütfen kimseye söyleme"Kaşlarımı çattım,gözlerine baktım."Neyi?"

"Yaralarımı"Yutkundum,kafamı eğdim.Elimi karnına götürdüm,yaralarını okşadım yavaşça.Korkakça hareket ediyordum,kaçmasın diye.

Okul formamın bir kaç düğmesini gevşettim.Omuzlarımdan sıyırdım biraz.Yaralar ortaya çıktı,kimisi temizlemediğim ve kapatmadığım için tahriş olmuş daha da büyümüştü.

Semih elini saçlarıma attı,gözlerim şaşkınlıkla açıldı."Acıyor mu?"Semih bana bunu soran ilk kişiydi.

Kafamı salladım."Çok"Kelimeler boğazıma diziliyordu.Gözlerim dolmaya başladı,boğazımdan çeneme doğru sıcaklık hissettim.Dişlerimi sıkıyordum."Sakin ol barış"

İsmim onun ağızına o kadar yakışıyordu ki.Semih yara bantlarını aldı ve benim ona yaptığım gibi yapıştırmaya başladi.Kafamı onun bacaklarına koydum ve gözlerimi kapadım.

Kucağında uyuma fırsatı bulamadığım annemin kollarında gibi hissediyordum.Semih şevkatle başımı okşuyordu,diğer yandan yaralarımı sarıyordu.

...
F'
Elimde ki çevirdiğim kalemi kenara bıraktım.Önümde aklımdan ne geçerse yazdığım kagıda baktım.Şu sıra pek dalgındım,uyku uyuyamıyordum.Normalde de pek uyumazdım,uyumazdım ki şu bir kere geldiğimiz hayatı dolu dolu geçirebileyim.

Dolu geçirebilmekten kastım şiir yazmak belki ama,boş durmaktan iyidir.Boş kütüphanede yapayalnız oturup sadece yazıyordum.Kimisi için sıkıcıydı belki ama,benim için kaliteli zamanlardı.

Büyük kapıdan gelen sesle irkildim bir anda.Gözlerim kapıyı buldu.Ardanın içeri girişini izledim hissiz bakışlarla.

Beyaz gömleğini bol pantolonunun içine sıkıştırmıştı.Kalçasını hafif sallıyordu yürürken.Saçları yine güzelce yapılmıştı,yanakları kızarıktı hep olduğu gibi.Gözleri etrafta dolanıyordu,sonra beni buldu.

Gülümsedi,adımlarını hızlandırdı ve yanıma geldi."Tek başına ne yapıyorsun burda?"Ellerini masaya yasladı,önümde ki kağıda baktı."Kime yazdın bunu?"

Gözlerim kağıtta dolandı tekrardan."Kimseye"Arda kolunu omzuma attı."Yalan söyleme,aşık gibi yazmışsın"Yutkundum,sana diyemedim.

Kaşlarımı kaldırdım,kafamı iki yana salladım.Yanımda ki sandalyeyi çekti ve oturdu.Ardaya baktım,süzdüm onu baştan aşağı.O da gözlerini dikmiş bana bakıyordu."yazmayacak mısın?"

"Hayır" Arda kafasını masaya koydu ve dudağını büzdü."Neden cenk ve irfan abilerle takılmıyorsun?"Sırtımı yasladım ve kollarımı göğsümde bağladım.

"Her zaman onlarla takılmak zorunda değilim ya" Günümün çoğunu yazarak geçirdiğim için irfan kızardı bana.

"Sana abi demiyorum diye kızıyor musun?" Sorduğu soruyla kaşlarımı çattım."Ne demek istersen onu de arda"

Arda hissiz hareketlerimden sıkılmış olacak ki derince iç çekti."Senin için kenanı bıraktım da geldim,sen konuşmuyorsun"

Gözlerimi ardaya çevirdim,o bir saniye bile ayırmıyordu gözlerini benden."Git o zaman"Kafasını masadan kaldırdı."Neden bana bu kadar soğuksun"

Aramızda ki bakışma öfkeye dönüyordu.Nasıl ona yakın olabilirdim ki.Arda kenanın olmayı seçmişti,bana da uzak durmak düşerdi.O belki çocuktu ama ben değildim.

"Ben herkese böyleyim" Kaşlarını çattı,düşündü biraz."Doğru"Ayaklandı yerinde.Omzumu okşadı,sıktı."Neyse ben gidiyorum,kenan beklemesin.İyi bak kendine"Hızla çıktı kütüphaneden.

Öyle kıskandım ki o piçi.Onun yerinde olmayı çok istedim.Susmaktan bazen nefret ederdim.Ardanın karşısına geçip susmak yerine,konuşmak isterdim.

Arda konuşkan bir çocuktu,güzeldi de.Karşısında olgun erkeği oynamak zorundaydım işte.

......

Yine arfer sahnesi😛😻
Abi bu kenan kotu karakter olucak malesef😞😞
Bu arada arfer sahnelerindwn sıkılıyor musunuz yani ferdiyi biraz değistirebilieim.

Swmihle barıs😞😞😭
Artık biraz yakınlassınlar dedim cok sıkıcı olmaya baslamıstı cunku.

Bu arda karakteri biraz daha feminen boyle orospu gibi ama guzel yani gotunu falan sallıyo(bekir ve ugurdan esinlendiğim belli oluyo dimi)

Neyse kader editi izleyip arfer sahnesi yazarım yani arda nereye gidicek boyle demeye baslar

Baybay👉👌

Aramızda kalsın ucundan blairon shipliyorum ama azcık🤏