🪸
"Kollarını göster!"
onun sert sesini duyduğumda boğazımın yandığını hissettim.Başımı öne eğdim,ağlayamayacak kadar yorgundum ama oracıkta o kadar ağladım ki.
barsem'🪐🫧
💟 ... Gözlerim hafif açıktı,vücudumun her yeri uyuşuk gibiydi.Hiç bir şey düşünemiyordum,ama çok şey düşünüyordum.
Kalbim,avuçlarımın arasında paramparça olmuştu.
Semih sonuna kadar haklıydı,ben sapığın tekiydim.Ama sevgi benim için buydu.
Ayaklarım yine zoraki bir şekilde eve getirdi beni.Koca evin kapısında duraksadım bir süre.Üstüm başım ıslanmıştı,soğuktan titriyordum.
Kapıyı çaldım,bir süre sonra hizmetçi açtı.Halimi görünce gözleri şaşkınlıkla açıldı."Barış"
Gözlerine bile bakamadım.İçeri girdim,kafamı kaldırmadan merdivenlere çıkmaya başladım.
Arkamdan gelen soguk,sert sesle durdum."Nerdesin sen?"Kafamı çevirdim,babam yine aynı surat ifadesiyle bakıyordu.Biraz tiksinir gibi,biraz da pişmanlık işte.
"İşim vardı"Gözlerine bakamıyordum,kimseye bakamıyordum.İçimde bir utanç vardı sanki.
"Barış,ilaçlarını almamışsın"
Bu sefer gözlerine baktım.Ben deli değildim,bana deli muamelesi yapamazdı."O ilaçlar bana kötü geliyor baba"
Babam bana doğru yaklaştı.Boydan boya süzdü."Hayal dünyan tatlı geliyor barış,ama annen öldü."Onunda gözleri doldu,sesi titredi."Sanki yaşıyormuş da sana göstermiyormuşum gibi davranıyorsun!"
Öfkeyle açıldı gözlerim."Yalan söylüyorsun!"Babam kollarımdan tuttu ve sarstı beni."Sırf sesi benziyor diye bir çocuğa annen gibi davranamazsın!"
Kaşlarımı çattım,yutkunamadım.Dudaklarım titriyordu,bu sefer etrafta soguk değildi.
"Semih senin annen değil barış!"
Hayır,hayır,hayır.
Semih benim dünyamdı,semih benim her şeyimdi."Annen iki sene önce boğularak öldü barış,kabullen artık!"Yalan söylüyordu,yalan söylüyordu.
Gözümün önüne istemediğim anılar geldiğinde ellerimi saçlarıma attım.Babam sıkıca sarıldı bana."Bende üzüldüm barış"Yavaşça saçlarımı okşadı.
Babam yine gerçekleri suratıma vurmuştu.İlaçlarda bunu yapıyordu işte.
Babamın kolları arasından çıkıp hızla evden çıktım.Çıkar çıkmaz soğuk hava suratıma çarptı.Dudaklarımı birbirine bastırdım.Hava kararmıştı,buz kesiyordu adeta.
Ezbere bildiğim yere doğru koşmaya başladım.Yetişmem gerekmiyordu ama,sonuna geldiğim kitabı bitirmem gerekiyordu.
Ben koştukça soğuk daha da acıtıyordu dudaklarımı.Gözyaşlarım akıyordu,ıslatıyordu yanaklarımı.
Bu çok sevdiğim,çok da üzüldüğüm kitabı bitirme vaktim gelmişti.Çok bile okumuştum zaten.
Ayaklarım kuma gelince kendiliğinden yavaşladı.Ani yavaşlamayla sendeledim.Uzun süreli koşmanın etkisiyle kısa kısa nefesler aldım.Normalde on beş dakikalık olan yolu beş dakikadan daha kısa bir sürede gelmiştim.
Kimsenin olmadığı o sahil,niye kimseler yoktu etrafta.Sendeleyerek denize biraz daha yaklaştım.Gece olduğu için maviliği pek belli olmuyordu.
Hiç bir zaman denizleri sevmedim,annemi aldı benden.
Denizler de cinayet işler,benim annemin katiliydi.Ne kadar masum görünüyordu oysa,ne kadar güzel ve ilgi çekici.
Biraz daha yaklaştım ayaklarım su almaya başladı hafiften.Çok soğuktu,annemde üşümüş müydü acaba?
Adım attıkça ıslanıyordum.Dalgalar da sürüklüyordu içine doğru.Denizde istiyordu beni,belki de derinlerde annem vardı.
Bir süre sonra ayağım kesildi yerden,arkama bile bakmadım.Biraz daha uzaklaştım.Vücudum uyuşmuş gibiydi,istesemde kendimi kurtaramazdım.
Suya battım,içine doğru çekiyordu beni.Ya da ben öyle hissediyordum.
Gözlerimi açtım,denizin içi karanlık değildi.Gözlerim etrafa bakınıyor,annemi arıyordu.Aşağı doğru battığımda daha derinlerde bir parıltı gördüm.Oraya doğru gidiyordum.İşte orası annemin yanıydı.
Ben kitabıma son yazısını atmıştım bile.
Beynim uzun süre oksijensizlikten sızlamaya başladı,sanırım patlayacaktı.Gözlerimi kapattım.
O sırada vücuduma iki kol sarıldı.Gözlerimi açtığımda semihi gördüm.Benden daha zayıf bedeniyle yukarı çekmeye çalışıyordu beni.
Bana sıkıca sarılıp denizden çıkardı.İkimizi birden kumlara attığında öksürmeye başladık.
Gökyüzüne baktım,bir yıldız kaydı.
Semih kafamı dizine yatırdı ve yüzümde ki kumu temizledi."iyi misin"Gözlerine baktım,ağlayacaktım.
"Neden yaptın,neden kurtardın beni!?" Semih saçlarımı okşadı."Pes etmek aptallıktır barış,ve sen biraz önce pes ediyordun"
Semihin merhameti arasında boğuluyordum bu sefer de."Sana çok kötü şeyler yaptım,neden hala bana merhamet ediyorsun"
Dudakları kıvrıldı,yanağımı okşadı."çünkü annesizliğin ne kadar kötü olduğunu biliyorum"Gözlerimiz buluştu,hiç ayrılmamıştı aslında.
"Nefes bile almadan,nefes bile almadan seviyorum seni."O güzel sesiyle mırıldanıyordu.Annem gibi,annemin söylediği şarkıyı söylüyordu.
"Nefes bile almadan..." Titrek sesimle eşlik ettim."Seviyorum seni."
Gözlerim yavaşça kapandı,vücudum artık hiç bir şey hissetmiyordu.
.....
Of ağlıcam Sakin olun final değil barısinyo ölmedi
Bu sarkıyı duyunca aklıma yamac ve sena geliyo
Bu arada barısın psikopat çıkmasına ne demeli😱 Yazarken aklıma geldi bu arada onceden planlamadım Parmaklarım kendi kendine barıs deli yazdı resmen Yazar psikolojisi iste ☝☝🙏🙏😛😛😛
Neyse guzel bolum oldu Barısın daddy issuesi olsun istemedim zateen semihin yeterince sprunlaeı var Ve her hikayemde seme daddy issues aq yeter yeter YETEEER
sonraki bölüme arfer yazimmi
Baybay🤙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
