Gölge Timi

Geçmiş

                                2001 

Çok soğuk bı geceydi belkide Erzurum'un en soğuk aylarından biriydi. Annesinin sıcacık sesine koştu Beril.
"Bebeğim çikolatalı süt içermiymiş?" Diyerek kızına yaklaştı Aybüke

Beril sütü annesinden alıp tek dikişte içti elinin tersiyle dudaklarını silip annesine gözlerini masum masum dikti. "Babam ne zaman gelecek?" Aybükenin bakışları istemsizce başka yöne gitti Beril annesinin gözlerini takip etti gözleriyle

"Anneee" Aybüke gözlerinden akan bir kaç damla gözyaşını silip attı.
"Yakında gelecek kızım" diyip gülümsedi. Berilde aynı şekilde gülümsedi bardağı alıp masaya bıraktı. Zil sesini duyunca yüzündeki gülücükler daha da arttı."Annee babam geldi kesin" diyip kapıya koştu Beril.

Kapıyı açınca abisini gördü yüzü düştü. Yağız Berilin burnuna dokunup "Ne o boncuk başkasını mı bekliyordun?" Diyip içeri girdi. "Babam sandım" diyip kapıyı geri kapattı. Koşup annesinin kucağına oturdu Beril

"Anne" "efendim kızım" diyerek karşılık verdi Aybüke
"Asker ne demek?" Aybükenin gözyaşı akacakken geri gönderdi duygularına sahip çıkması gerekiyordu. Bu sorular kocasına olan özlemini artırıyordu onu çok özlemişti uzun bi göreve gitmişti hala bı haber alamamıştı kocasından artık korkuyordu.

"Askerler bizim koruyucu meleklerimizdir bizim kahramanımızdır bizleri korumak için uzun yolculuklara çıkarlar" Berilin merakı daha da artmıştı. "Uzun yolculuk ne anne o ne demek" diyerek tekrar sordu Beril merakla

"Yani güzel kızım mesela baban gibi baban şuan burda değil başka bir ilde"
Lafını tamamlayamadan tekrar girdi Beril araya

"Babam uzun yolculukta mı bizim kahramanımız dimi bizi hep korur o dimi" diyip başını kenara eğdi Beril
Aybüke kızının yanağını sıkıca öpüp "Evet bebeğim o bizim kahramanımız ama eksik söylediğin bir yer var" dedj Aybüke Beril gözlerini açmış masmavi boncuklarıyla bakıyordu annesine

"O burda yaşayan herkesin kahramanı o sadece bizi degilki herkesi koruyor sadece o da değil onun gibi bir sürü asker var"
Dedi gururla Aybüke

"Bende büyüyünce asker olcaamm hem babamda bana hep diyo senden çok iyi bı asker olur " diyince kasları çatıldı aybükenin

"O ne demek kızım sen asker olmicaksın" Berilin de kaşları çatıldı ellerini birleştirip
"Banane olcam hemde babam gibi benimde buralarımda yıldızlar olacak" diyip kıyafetinin her yerine dokundu "Burda, burda, burda " her seferinde başka bir yerini gösteriyordu heyecanla. Aybüke elini tutup durmasını sağladı Berilin bakışları hemen annesine döndü.

"Başka birşey ol kızım bir sürü meslek var dokturluk,öğretmenlik avukat savcı-" Beril hemen lafa atladı"Askerlik polislik" abisi araya girince ikiside sustu
"Yeter bi susmadınız ha sıkıldım"

İkiside gülüp ağızlarına fermuar kapatır gibi kapattılar. Yağız da gülüp tekrar televinyona döndü.

Üsteğmen Emre Acar, teğmen Hasan Öztürk, Astsubay başçavuş Hüseyin ateş... Ve daha niceleri

Bunlar sadece bir kaç isimdi. Beril televizyona parmağını uzatıp " Anne bölmüş bu adamlara?" Diye sordu

Annesi"Onlar şehit oldu" dedi "Şehit ne demek anne?" Diyerek başka bir soru yöneltti Aybüke şuan buna cevap veremeyecek kadar yorgun ve duygusaldı
"Sonra söylerim kızım hadi uyku vakti gidip uyu güzelim" alnından öpüp "İyi geceler meleğim" dedi ve berili kucağından yavasca indirdi. Beril annesin yanağına küçük buse kondurup odasına koştu.