Gözü dönmüş kadın küçük ama hızlı adımlarla üzerime doğru koşuyordu.Ve ben olanların şokuyla kendimi savunmak için herhangi bir hamle yapmıyordum.Ne kaçabiliyordum,ne de kendimi savunabiliyordum.Bu benim en büyük çaresizliğim oluyordu.Benim en büyük çaresizliğim oydu.Ecelim olmak için bana doğru koşan kadındı.Çünkü ben onun hayatındaki fazlalık ve kötü ruhtum.Beni ortadan kaldırarak iyileşecekti.Peki bana ne olucaktı,ne olması gerekiyordu?
Bana yetişip iki eliyle boğazımı kavradığında,hala uyuşturucunun etkisindeydi.Uyuşturucu ona beni ortadan kaldırmasını emretmişti.Ve o buna boyun eğmişti.
İki eli nefesimi yavaş yavaş alırken hala kendimde değildim.Çünkü gözüm hala annemin ölüm gibi bakan gözleriydi.Elleri iyice sıkılaştığımda artık çırpınmaya başlamıştım.Ama sıska bedenim onun gücüne eşdeğer değildi.Ve o şuan kendi elleriyle öz kızının canını almaya çalışıyordu.Ona kendi verdiği canı,geri kendisi alıyordu.
Gözlerim kararmaya başlayınca ölmek istemediğimi yeni yeni anlamıştım.Benimde diğer çocuklar gibi hayallerim vardı.Ben de onlar gibi büyümeliydim,onlar gibi yaşamalıydım.O an anladım ben ölmek istemediğimi.Ne olursa olsun nefes almam gerektiğini.Ve bunu başarmak için elimden geleni yapmalıydım.
Yemek masasının üstündeki bedenimi iyice çırpınmaya yoruyordum.Kollarım masanının üstünde olan herhangi birşeyleri arıyordu.Elim ucu keskin bir metale değdi,Bıçak.O anın korkusuyla ve cesaretiyle bıçağın sapını bir şekilde bulup kavradım ve bir an bile tereddüt etmeden üstümdeki kadının kalbinin aşağısına sapladım.Annemin boğazımdaki elleri yavaş yavaş gevşerken bıçağı çektim ve bu sefer karnına sapladım.Annem henüz yere yığılmamıştı,güçlükle adımları geri geri giderken gözlerini benden bir an olsun ayırmadı.Ve dizlerinin üzerine çöktü.
Gözlerinde herhangi bir acı yoktu aksine bilmişçesine bakıyordu gözleri.Az önce ölüm bakan gözleri,şimdi bir anne gibi bakıyordu.Ve ben anlımda ecel terleri dökerken tek hissettiğim duygu pişmanlık oldu.Ben pişmandım,böylesine canice birşey yaptığım için aktı göz yaşlarım.Annemin başı yere düşerken sıkıca yumdum ıslak gözlerimi.Açmak istemedim,görmek istemedim bu vahşeti.Ben kandan korkardım,kan görünce kusardım.Ama şuan ellerimde ve bedenimde kan damlaları vardı.
Güçlükle araladım gözlerimi,annemin bilinci hala yerindeydi.Dudakları bana sesleniyordu,ama bu yardım çağrısı değildi.Kızını çağırıyordu dudakları.
Titreyerek çömeldim bedenine doğru bana söyleyecekleri vardı.Güçlükle oynattı dudaklarını"Mucize..."dedi,devamını getirmek için biraz bekledi."Sen asla Eylül olmadın"diyerek yüzüne zoraki bir gülümseme yerleştirdi.
"Sen babanın kızı olmayacaksın..."dedi."Sen benim Mucize'msin."dedi,ve zorlukla yutkundu.Konuşmak istiyordum ama şu lanet olası kelimeler birleşmiyordu.Sadece ağlıyordum,yapabildiğim sadece ağlamaktı.
"Senden son birşey istiyorum."dedi,bu sefer yutkunan bendim.Kendi ellerimle öldürdüğüm annemin benden son isteğini dinleyecektim."Ağabeyini bul kuzum..."dedi,ve gözünden bir damla yaş aktı."Onu bul ve ona onu asla bırakmak istemediğimi söyle."dedi,ve bu onun en uzun son cümlesiydi.
Artık konuşmaya cesareti kendimde bulduğumde tek birşey söyleyebildim."Özür dilerim anne!"dedim ve ölüm soğukluğundaki elini tuttum.
Benim ardımdan"Özür dilerim kuzum."dedi,ve bu onun son cümlesi olmuştu.Ben şuan annemin şevkat dolu sesini son kez duymuştum.Başı sağ doğru düşerken gözleri kapalıydı.Ve bu Mucize'nin de ölüm noktasıydı.Çünkü Mucize'yi o ayakta tutmuştu,ve şimdi ise onunla birlikte çökmüştü Mucize.Mucize son kez baktı odadaki iki cesede.Ve annesinin kulağına eğilip dediki."Yemin ederim anne..."
"Oğlunu sana getireceğim,ağabeyimi bulacağım."
Annemin cansız bedenine bakamamış,olabildiğince hızlı bir şekilde o evi terk etmiştim.
Ama terk ettiğim hayatın daha kötüsü beni bulacak,yakama yapışacak ve benimle yaşayacaktı.Terk etmek kolaydı ama terk ettiklerinden kurtulmak kolay değildi.Hiç olmamıştı
Bunları yaşarken henüz on iki yaşındaydı Mucize.Ve bu Mucize'nin son cümlesiydi.Çünkü annesi,ölmüştü.Artık annesi onun evi,sığınacağı tek limanı değildi.
Artık Eylül'ün evi,kendi içinde yaşatacağı Mucize'si olacaktı!
🍁
Okuduğunuz için teşekkür ederim 💖
Kitaba başlamışken oy kullanıp bana destek olursanız çok sevinirim.
Her neyse lafı fazla uzatmayayım da siz okuyun.
İyi okumalar dilerim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeminim Var
Mystery / ThrillerHayat Gerçekliğini Korurken Beni En Çok Korkutan Yalandan Olma Hayatımdı. Gerçek değildim ve gerçek nedir bilmezdim,ben böyle yetiştirilmiştim.Kimliğimi kamufle etmek benim işimin bir parçasıydı.Bu kimlik ya parçalanacaktı,ya da ben kimliğimle parça...
