Hayat Gerçekliğini Korurken Beni En Çok Korkutan Yalandan Olma Hayatımdı.
Gerçek değildim ve gerçek nedir bilmezdim,ben böyle yetiştirilmiştim.Kimliğimi kamufle etmek benim işimin bir parçasıydı.Bu kimlik ya parçalanacaktı,ya da ben kimliğimle parça...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar
🍁
Duyduğum sesler,yerimde kaskatı kesilmemi sağlamıştı.Hala kulağıma gelen kesik kesik sesler beni ürkütürken,tiz kadın çığlıkları giddikçe boğuklaşıyordu.Kafamı sağa sola çevirip çevreme bakındım.Saat gece yarısını çoktan geçmişti ve etrafta in cin top oynuyordu.Sokak lambaları her tarafı aydınlatırken,aydınlanmayan tek bir yer geldi aklıma.Evim villa taraflarına yakın olduğu gibi,çevremdeki binalarada bir hayli yakındı.Evimin caprazındaki üç bina ilk dikkatimi çeken yer olmuştu.Sokak lambaları binaların arasını aydınlatmadıgı için orası içki ve madde kullananların uğrak yeriydi.Hayatım boyunca öyle yerlerden uzak durmuş,hep açık alandaki müstakil evleri tercih etmiştim.Tabi bir zamanlar sokakta yaşarken bu söylediğim geçerli değildi.
Etrafıma bakındım,hiç bir araba ve ya insan yoktu.Yoldan geçen birkaç kişi ise sarhoş bağımlıların tekiydi.Anlaşılan oraya gidip ne olup bittiğini anlamam herekiyordu.Oraya gitmeye karar verdiğimde tekrar gelen çığlık sesi hızımı arttırmama neden oldu.Seri adımlarla oraya ilerliyordum,hala üzerimde olan elbisem ve beyaz spor ayakkabılarımla suçlu yakalayacaktım.Bu beni keyiflendirdi,çünkü her şekilde sokaktaki herhengi bir madde bağımlısına tek atardım.
İki binanın arasına geldiğimde hala gelen boğuk bağırıslar elimi çabuk tutmamı söylüyordu.Korkmamı gerektiren bir durum yoktu.Ama şuan oradaki kadını başka bir durumda görmek benim için dünyanın en korkunç şeyiydi.
Karanlık yerde ilerlemeye başladım.Karşı taraftan gelen ışık,etrafı gölgelendiriyordu.Yaklaştıkça iki kişinin bedeni belirdi.İyice yaklaştığımda artık farkedilmemem imkansızdı.Önümde,ondan kaçmaya calışan kadının saçlarını acı verici şekilde tutan bir adam ve ondan kurtulmak ve evine gitmek için çabalayan bir kız vardı.Önümdeki adam duraksadığında,durdum,birazdan onun azına sıçmak benim için çok zevkli olacaktı.Önümdeki adam konuşmaya başlamak için derin bir nefes almıştı ki ondan önce davrandım."Gerçekten zavallılık!"diyerek,adamın boynuna doğru nefes verdim.
Başını ve bedenini yavaş yavaş bana döndü.Bana dönerkenki sırıtışı,ayık olduğunu belli ediyordu.Ama gözlerinin altındaki morluklar ve solmuş yüzü düzenli olarak madde kullandığını gösteriyordu.Önümdeki bir adam bile değildi.Bu daha çocuktu.Tahminimce on altı,on yedi yaşında falandı.Daha sonra eline döndü gözüm.Elinin altında,hala çırpınan bir kadın vardı.Birden kadının kafasını saçlarını iyice sıkarak sağ doğru fırlattı.İki elini cebine sokarak tam karşımda beliren çocuk,"Anlaşılan bugün iki kadına sahip olacağım."diyerek,yüzüne iğrenç bir gülümseme kondurdu.Gülüşü o kadar hastalıklıydı ki,şuan bir maddenin etkisinde olmasa bile psikolojisi yerinde biri değildi.
Sağ doğru düşen kadın,tam ayaklanmış ve kaçmaya çalışacakken,"Kaçmayın,karakolda ifade vericeksiniz!"dedim.Arkası dönük olan kız duraksadı,başını bana çevirdi.Kız bana umutsuz gözlerle baktı.Gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu ve iki eliyle yırtılan gömleğini cekişrirerek,göğüslerinin gözükmesini engelliyordu.Kadın tam yine arkasını dönmüş gidecekken duraksadı,"Adım Selin Yardım,eğer bu psikottan kurtulur ve karakola gidersen lütfen beni bul!"dedi,ve arkasına bakmadan son hız koştu.Önümdeki psikopat,onun kaçmasını umursamamış gözlerini bana kenetlemişti.Bakışları istek doluydu.Anlaşılam benim savunmasız sıradan bir kız olduğumu düşünmüştü,salak.
