Hayat Gerçekliğini Korurken Beni En Çok Korkutan Yalandan Olma Hayatımdı.
Gerçek değildim ve gerçek nedir bilmezdim,ben böyle yetiştirilmiştim.Kimliğimi kamufle etmek benim işimin bir parçasıydı.Bu kimlik ya parçalanacaktı,ya da ben kimliğimle parça...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍁
Hayat bana hiç gülmemişti.Gülmeyecekti.Ben hayata gülecektim.Çünkü ben gülmedikçe bitenlerdenim.Gücüm gözyaşlarımla akardı,gülücükler bana güç verirdi.Bu umursamaz tavrımı bana hayat vermişti.Biliyorum hayat beni hiç sevmemişti ama ben onu sevecektim.Çünkü o bana verilmişti,ben ona değil.Kendimi sevecektim.Kendim için,herkesi gözden çıkarmalıydım.Değer,denen şeyden uzak durmalı,en acımasızını oynamalıydım.Çünkü hayat yıkıldığını anladığı anda sana bir tekme daha atardı.Seni banbaşka yerlere sürüklerdi.
Mesela şuan,kimin sahte kimin gerçek olduğunu bilmediğim insanlarla aynı masada oturuyordum.Onlar bana yakındı ama bir o kadarda uzak.Bu hayatta kimse biribirini karşılıksız sevmezdi.Kimse kimsenin canından daha değerli değildi çünkü.En ufak tehlikelide,ilk gözden çıkarılan sen olurdun.Çünkü sen kimsesizdin.Kimsen yoktu,en masumu sendin.Bu yüzden kimse senin değildi,sende kimsenin kimsesi değildin.
Ben hayatta,kimsesizliğime herşey olacak birini arıyordum.Arıyorum diyordum ama herkesi elimin tersiyle itiyordum.Bana bir adım atandan ben,on adım uzaklaşıyordum.Bu yüzden kaybeden taraf hep bendim.
Uğur bana dönerek,"Eylül,kalksak iyi olucak."dedi ve ayaklandı.Masadaki çoğu kişiyle samimi olmuştu.Yani benim tam tersimdi.Martin'i orada bırakıp geri masaya gelmiştim ve bir daha da görmemiştim onu.
"Peki."dedim çantamı alıp kalkarken,"İyi akşamlar,hepinizle tanıştığıma memnun oldum."diyerek,Uğur ile birlikte çıkışa yöneldik.
Rastorant'dan çıkmıştık.Tam arabaya binecekken bize doğru gelen Ahmet'i gördüm.Karşıma gelerek bana bir paket uzattı,"Bu seninmiş,garson bunu kasaya bıraktığını söyledi."dedi.Elindeki paketi aldım.Ardından karşımdaki adama dönerek,"Teşekkürler."dedim ve arabaya bindim.
Uğur beni eve bıraktıktan sonra evine gitmişti.Makarna beni yeterince doyurmadığı için,dolaptaki hazır çorbalardan yapıp içmiştim.Çorbamı mutfakta içip,üst kata çıktım.Uykum yoktu,üstümü değiştirip geri aşağı inecektim.Giyinme odama girip,yünlü bir pijama seçtim ve giydim.Bugün evim ziyaret edilmemişti.Her kimse bugün meşgul olmalıydı.
Aşağı inip,yavru kedilerle ilgilendim.Şuana kadar iyi gidiyorlardı.Mamalarını verip,kumlarını değiştirdiğimde uyumuşlardı.Bende dolaptan bir kola çıkarıp açmıştım.Salona geçip oturdum.Ahmet bana bir paket vermişti ve onu açmayı tamamen unutmuştum.
Komodinin üzerindeki pakete uzanıp,aldım.Paketi biraz inceledim.İçinden uyuşturucu çıkacak izlenimi veriyordu ama paketi fazla süslüydü.Parlak,ince ve pembe bir paketti.İçinde ne varsa fazla ince birşeydi.Elimle hissiyatına baktığımda,sanki içinde bir karton var gibiydi.Merakımı gidermek için paketi açtım.İçinden birkaç kez katlanmış bir kağıt çıkmıştı.Bunu kim bana bırakmıştıki.Kesin aşk mektubuydu,beni görüp büyülenmiş biri bana mektup bırakmış olabilirdi.
