Yeminim Var

3.Bölüm

Birkaç dakika boyunca hiç konuşmadan birbirimize baktık.İşin garip yanı ikimizde de aynı yüz ifadesi vardı.Herhangi bir samimiyet göstergesi yoktu suratlarımızda.Sadece,hiçbir mimik olmayan suratlarımız dakikalarca,yüzlerimizde oyalanmıştı.Ne o gülümsedi,ne de ben.Zaten bu surattan anlamamak mümkün değildi,adam duygusuz,işkolik biri gibiydi.Ah neden hep yakışıklı insanlar duygusuz olur ki.

Arkadan biri sessizliği bozarak öksürünce.Hala onun elinde olan elimi hızla çektim.Ve başımı sallayarak,geriye bir adım attım.Utandığımdan değildi,çekingen bir tavır sergilersem,soğuk kişiliğimi saklamış olurdum.
O hala karşımdaydı ve sessizce yüzümü inceliyordu.Bok mu arıyorsun kardeşim yüzümde?Hayır yüzümde güzellik dışında birşey taşıyorum da benim mi haberim yok!

Kendi egomla cebelleşirken,karşıma benim yaşlarımda bir kadın geldi.Elini uzatıp,"Merhaba Eylül."dedi.Ve kocaman gülümseyip elini sıkmamı bekledi.Onu bekletmedim,uzattığı elini tuttum."Merhaba,"diyerek,yüzüme sahte bir tebessüm kondurmuştum.

"Hoşgeldin,ben Komiser Filiz Esrar."dedi."Aynı grupta çalışacağız,çok iyi anlaşacağımıza eminim!"diyerek,bana sarıldı.Evet itiraf ediyorum bu kadar sıcak karşılanmayı beklemiyordum.Bir başkomisere bakıyorum,bir de bu kıza.Hayır,bu kadınla ve adam aynı grupta,cinayet için çalışıyor olamazdı.Evet garipti ama henüz Ahmet arkadaşla tanışmamıştım.Açık konuşayım kız biraz salak,benimle yakın arkadaş olacağını falan sanıyor,peh.

Soğuk tavrımı belli etmeyerek,sarılışına karşılık vererek konuştum."Tanıştığıma memnun oldum,umarım dediğin gibi,iyi anlaşırız!"dedim,kırk yılın oyuncusuymuşum gibi kendimle gurur duydum.Kendim bile bu cümlemi samimiyetsiz bulurken Filiz,benden ayrılarak yüzüme bakıp kocaman gülümsedi,sanırım beni sevmişti.

Filiz benden bir kaç adım uzaklaştığında başka bir kız geldi karşıma.Filiz gibi derin şekilde gülümsemedi,sadece küçük bir tebessüm ederek elini uzattı."Ben Manolya Başar,araştırma grubundayım ama aynı ekipteyiz,hep birlikte olacağız."diyerek,elini sıkmamı bekledi.Uzattığı elini tuttum ve küçük bir tebessüm ettim.

"Memnun oldum."diye,kısa bir cevap verdim.Kişiliği soğuk biriydi,ses tonu durgundu.Rol yapmıyordu,sert bir tavrı vardı ve buna rağmen bana tebessüm ederek,kötü biri olmadığını göstermeye çalışıyordu.

İnsanların kişiliğini ses tonundan rahatlıkla anlayabiliyorum.Mesela Filiz,gördüğü herkese güvenebilecek,çocuk ruhlu bir kızdı,ancak söz konusu işi olduğunda ciddileştiğini anlayabiliyordum.Manolya,sert mizacı olan biriydi,fazla sosyal biri olduğunu sanmıyordum.Ve donuk Başkomiserimiz Ali,ona Ali mi desem,Aybars mı desem bilemiyordum.Zaten onun ne olduğunu ilk görüşte görebiliyordum.Belkide yeni tanıştığımız için böyle duygusuzdu bilemiyorum,ama işkolik olduğu konusunda emindim.Zaten hakkında arattığım şeylerden de ,işine ne kadar önem verdiğini anlamıştım.

Monalya başını sallayarak geri çekildiğinde,orta yaşlarda olan bir adam geldi karşıma.Sanırım ekibin en büyüğü bu adamdı.Elini uzatarak,"Hoşgeldin Eylül,"dedi."Ben Tahir Miseli."diyerek gülümsedi.Uzattığı eli tuttum.Bizim grupta değildi,araştırma grubundaydı.

Dudaklarıma küçük bir gülümseme yerleştirerek,"Memnun oldum."dedim.Nezaket göstergesi olarak başımı sallayarak,elimi çektim.Adamda başını sallayarak geri çekildiğinde,geriye tanışmam gereken üç kişi kalmıştı.

Bu sefer karşıma benimle aynı yaşta olduğunu düşündüğüm,kısa boylu,cılız bir çocuk dikildi.Elini uzatarak,"Merhaba."dedi,çekingen bir tavırla.Utanarak gülüyordu.Uzattığı elini tuttum ve"Merhaba."dedim.

"Ben Miran Aydan."diyerek elini çekti.Başımı 'memnun oldum' dercesine salladım.Bu çocukta bizim grubumuzda değildi.Zaten Ahmet'in bu olmadığını ilk görüşte anlamıştım.Çünkü bizim grup için biraz güç gerekiyordu.Tamam bende 1.90 değilim ama,en azından kemiklerim sayılmıyor be kardeşim.