I AM SORRY || 2min

5

Około godzinę po tym, jak Changbin wyszedł, zaczynałem zasypiać, ale mi przerwano.

-Minho!- ktoś krzyknął. Jęknąłem głośno i spojrzałem na miejsce skąd dochodził hałas. Wpatrywałem się przez sekundę, marszcząc brwi.

-Minnie-ah- Jęknąłem. Wszechświat jest przeciwko mojemu śnie.

-oj, spałeś?- spytał Seungmin podchodząc do mnie i nagle zatrzymując się w miejscu. Nie myślałem długo nad odpowiedzią.

-już zasypiałem dopóki tego nie zniszczyłeś- rzuciłem żartobliwe gniewne spojrzenie. A on nadal stał w tym samym miejscu gdzie się zatrzymał i wpatrywał się we mnie.

-na co się tak patrzysz?- zapytałem, trochę zaniepokojony i przestraszony.

-Minnie-ah..?- Odpowiedział, a uśmiech na jego twarzy powoli narastał.

Zdezorientowany pomyślałem nad moimi wcześniejszymi słowami. Potem we mnie to uderzyło. Nazwałem go Minnie-ah, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Czułem jak moje policzki zaczynają piec, i schowałem twarz w dłoniach.

-Minhoo, nie wstydź się! to słodkie! Lubię jak mnie tak nazywasz, nie przestawaj!- Seungmin podbiegł do mnie i zamienił moje ręce na swoje i łapiąc moją twarz.

Patrzyłem na niego zaskoczony, zawstydzony i zdezorientowany.

-Jesteś taki słodki Minho!- Krzyknął, pocierając moje policzki żartobliwie.

-Minnie-ah! Przestań!- Zachichotałem, chwytając go za nadgarstki, przypadkiem ciągnąc go bliżej.

Spojrzeliśmy sobie w oczy zaskoczeni. Byliśmy tak blisko, ze czułem jego oddech na sobie.

Wkrótce wyrwałem się z niego i szybko puściłem jego nadgarstki, niezręcznie odchrząkując gardło.

Po około minucie przerwałem ciszę.

-too, gdzie byłeś wczoraj?- powiedziałem- to znaczy... powiedziałeś, że wrócisz, ale tego nie zrobiłeś.

-oh, przepraszam. Przypomniało mi się, że mam dużo pracy do zrobienia- Dał mi fałszywy uśmiech. Nie wierzyłem mu, ale poprostu wzruszyłem ramionami. Jeśli nie chce mi powiedzieć to nie będę go zmuszał.
_______________________________
macie 2 rozdział gratis bo tamten byl troche krotki