~•°Menekşe ve Şiddet°•~

Her şey çok güzel olacak

Uyandığımda yanımda kardeşim vardı ve bana sarılıp uyuyordu. Ona baktım. Tam bir bebek gibi yatıyordu.

Üzerimize örttüğümüz paltoyu kendi üzerimden çekip onun üzerine serip sarmaladım.

Snezhanaya'nın havaları geçtiğimiz günlerde daha da soğumuştu ve de bizim tek ısı kaynağımız birbirimizdik.

Olduğumuz yerde doğruldum ve etrafımıza baktım. Yine kimseler yoktu. Bulunduğumuz yer Snezhanaya'nın yoksun kasabalarından biri olduğundan kimseler dışarı çıkmıyordu çıkanlar ise ya odun toplamaya ya da zar zor oluşturdukları tarlalara gidiyorlardı.

Bir hareketlilik hissedince gözlerimi kardeşime çevirdim.

"Abla.."

Elleriyle kıyafetimi tutmuş bana bakıyordu. Elimi nazikçe onun saçına götürdüm ve okşamaya başladım.

"Ben buradayım.. korkmana gerek yok.."

Başını göğsüme yasladığında onun titrediğini fark ettim. Elimi saçından anlına oradan da yanaklarına götürdüm.

"A-abla.. çok soğuk.."

Sessiz kaldım. Vücudu resmen yanıyordu ve ona ne yapacağımı kesiştiremiyordum. Elimi çenesine götürdüm ve başını hafifçe kaldırdım.

"Başka yerlere gitmek ister misin..?"

"Annemle babamın yanına gidelim.."

Hayır gidemeyiz.
Sessiz kaldım ve onun masum yüzüne baktım.

"İstersen meydana gidelim.. Hem belki ziyarete gelmiş olanlar vardır."

Başıyla onayladı ve ayağa kalktı. Onunla birlikte bende ayağa kalktım ve paltoyu alıp ona giydirdim.

"Abla üşüyeceksin.."

Gülümseyerek ona baktım.
"Merak etme.. ben üşümem"

O da gülümseyip bana sarıldı ve de sonrasında yolumuzu kasabanın meydanına yönlendirdik.

Meydana geldiğimizde büyük bir kalabalık vardı. Sanki kasabada ki herkes burada bir olay için toplanmışlardı.

Kardeşimin elini sıkıca tuttum ve kalabalığı yararak buna sebep olan kişiye doğru yöneldim. Son adımımı atacakken karşımda bir Fatui askeri beni engelledi.

"Buradan uzak durun."

Önce kardeşime sonra ise askere baktım ve bir şey demen oradan bir kaç adım uzaklaştık.

"Abla? Ne oluyor burada?"

"Sanırım Fatui'den biri gelmiş.."

Önüme baktığımda o gelen kişiyi zar zor görüyordum. Bu On Bir Fatui Habercisi'nden Pulcinella'ydı. Böyle yoksul bir kasaba onun ne işi olabilirdi ki?

Bir şeyler anlatıyordu ama onu zar zor anlayabiliyordum. Kardeşime baktığımda ise onu cidden anlıyor gibiydi.

"Violence , Lord Pulcinella ne anlatıyor?"

"Orduya ve Taşyuva'ya alımların olduğunu anlatıyor.."

Başını bana çevirmişti ve yüzüme bakıyordu.

"Abla ben Fatui askeri olacağım."

Bir an bir şey diyemedim. Onun boyuna eğildim ve elimi yanağına götürdüm

"Violence daha çocuksun.. önce eğitimini düşünmelisin.. lütfen."

"Haklısın abla ama.. seni korumalıyım. En azından annemiz ve babamız geri gelene kadar.."