Efulim

Bölüm 16

Ben geldiiimm!Bugün baya bir bölüm yazmayı düşünüyorum 😍Final yapma konusuna gelecek olursak da dediğim gibi final yapıp yapmama konusunda kararsızım.Gidişata göre bakacağım eğer ki aklımdaki fikirler tükenirse ne yazık ki final yapıp başka bir kurguya başlayacağım.Oylama ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın lütfeen💗İyi okumalaaarrr💋

--------------------------------------------------------------

Yaklaşık 2 saat kadar uyuduktan sonra Barış'ın saçımı öpmesiyle gözlerimi açtım.

"Bebeğim,hadi kalk kahvaltı için çağırıyorlar."

"Günaydın sevgilim.Saat kaç oldu?"

"11:30 sevgilim.Ben şimdi bir duşa gireceğim.Sen de hazırlan olur mu?"

"Tamamdır."

"İstersen sen de gel duşa?"dediğinde sırıtarak bana bakmıştı.Gözlerimi fal taşı gibi açtım.

"Ay yani yine formundasın Barış Alper!Hadi sevgilim hadii!"dediğimde yataktan kalkması için onu ittirdim.

"Of Efsun ya!Hevesim kursağımda kaldı yemin ediyorum."dediğinde dudaklarını büzüp banyoya doğru ilerledi.

Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırıyordum.Bu hâli çok komiğime gidiyordu.

Barış duşa girmeye gittiğinde ben de dolabımı açıp bir kombin oluşturmaya başladım.Altıma beyaz ve düz bir mini etek giydikten sonra üzerime de kısa,siyah-beyaz çizgileri olan bir kazak geçirdim.Saçlarımı tepeden sıkı bir at kuyruğu hâlinde topladıktan sonra çok hafif bir makyaj yaptım.

Aşağı indiğimde annem ve Emine abla kahvaltıyı hazırlıyordu.

"Efsun'um,kızım günaydın.Nasılsın?"dedi annem.Alaycı bir bakış attım ona.

"Mükemmelim.Babam sandığım adam babam çıkmadı.Hocam dediğim insan babam çıktı.Hayatımda her şey mükemmel gidiyor."dediğimde dolaptan bir su bardağı alıp su doldurdum kendime.Suyumu yudumladıktan sonra yumurtaları çırpan Emine ablanın yanağından öptüm.

"Günaydın Emine ablacığım!"dediğimde oturma odasına doğru ilerledim.

Sanem,Tuğçe,Kerem,Yunus ve Berkan oturma odasına sohbet ediyorlardı.O adam yoktu.Etrafta istemsizce gözlerimi gezdirdikten sonra yanlarına oturdum.

"Nabersiniz?"dediğimde hepsi bana garip gözlerle bakmaya başladı.

"Ay ne var be?Ne bakıyorsunuz öyle?"

"Yemin ediyorum kafayı yedirttiler kıza."dedi Kerem Yunus'un kulağına fısıldayarak.

"Ben korkmaya başladım.Efsun,iyi misin lan sen?"

Yunus kolumu cimciklediğinde eline yapıştırdım bir tane.

"Ne yapıyorsun oğlum!Ya delirmişim gibi bakmasanıza bana!"

"Ya kuzum o kadar şey yaşadın sabah.Şimdi nasıl normal davranıyorsun?İyisin değil mi?"dedi Tuğçe kolumu sıvazlayarak.

"Ya arkadaşlar gerçekten iyiyim.Düşündüm taşındım.Madem telafi etmek istiyor kaybettiğimiz zamanı,etsin o zaman."

Hepsi şaşırmış gözlerle bana bakıyordu.Çünkü biliyorlardı benim yalandan hoşlanmadığımı.Affetmeyeceğimi de düşünüyorlardı büyük ihtimalle.Affetmiş de sayılmazdım.Sadece bir şans vermiştim.

"Başımıza taşlar yağacak.Kız delirdi.Efsun değil bence bu."dedi Berkan.

"E ama yapıştıracağım şimdi bir tane!Tamam takmayın artık ya."