Efulim

Bölüm 21

Selaminkooo😍😍DİKKAT DİKKAT!ÇOK UTANARAK SÖYLÜYORUM Kİ BU BÖLÜMDE +18 BULUNMAKTADIR!Rahatsız olacağınızı sanmıyorum ama yine de uyarayım ĞWÖXÖEMSÇMSÇXMSŞZMDÇÖÖDÖ

--------------------------------------------------------------

Aradan saatler geçmişti.Koskoca 6 saat.Efsun'dan hâlâ haber yoktu.Delirmek üzereydik.

"Yok ben dayanamayacağım.Çıkıp kendim arayacağım."dediğimde ayaklandım.Kerem kolumdan tuttu.

"Nereye gideceksin kardeşim?Nerde aramayı düşünüyorsun?Bir de seninle uğraşmayalım Barış otur oturduğun yerde."

"Duramıyorum yerimde abi!Anlamıyor musun?Onsuz geçirdiğim her saniye nefessiz kalıyorum ben!"dediğimde Kerem yüzümü avcunun içine aldı.

"Biliyorum kardeşim,anlıyorum seni.Ama elimizden bir şey gelmiyor.Tek yapmamız gereken şey oturup dua ederek beklemek Barış.Senin suçun değil hiçbiri."

"Hayır benim suçum.Yanından ayrılmamam gerekiyordu.Onu tek bırakmamalıydım!"

"Barış yeter artık kendine gel!Bulunacak Efsun.Daha fazla içimizi karartma
Otur oturduğun yerde."dedi Okan hoca.

Koltuğa geri oturduğumda telefonum çaldı.

"Alo?"

"Barış bey?"

"Evet benim?"

"Efsun hanıma dair birkaç görüntüye rastladık.Nereye götürdüklerini buldum.Karakola gelin isterseniz."

"Ne!Tamam hemen geliyoruz."

"Bulmuşlar,Efsun'u bulmuşlar!"

-Efsun'lar-

Yaklaşık 3 saattir uyuyordum.Başım hâlâ ağrıyordu.Kapının tıklanmasıyla uyandım.

"Ne var?"

"Akşam yemeği saati."

"Yemiyorum hiçbir şey."

"İstersen can sıkmayın Efsun hanım?"dedi adam.

"Allah hepinizin belasını versin."dediğimde kapıyı açtı.Gelmem için işaret yaptı.

Yemek odasına indiğimizde boydan boya uzunce bir masa vardı.Bir sürü yemekle donatılmıştı.

"Hoşgeldin.Aç mısın?"

"Değilim Mert."

"Bence yemek istersin.Sağlığın için?"dediğinde düpedüz tehdit ediyordu.Sinirle baktım ona.Sonrasında karşısındaki sandalyeye oturdum zorlukla.

"Neden yapıyorsun bunu?Neden canımı yakıyorsun?"

"Ben senin canını yakmıyorum,Efsun.Seni Barış'tan kurtarıyorum."

"Öyle mi?"

"Öyle."

Alaycı bir gülümsemeyle baktım ona.Daha sonrasında kollarımı birleştirerek masaya yasladım.

"Sen ne yaparsan yap,ne düşünürsen düşün.Ben,Barış'a her zaman aşığım,öyle de devam edeceğim.Bu yaptıkların işe yaramayacak.Bulacaklar beni,biliyorsun.Zavallının önde gidenisin Mert."dediğimde oldukça iddialı konuşuyordum.Korktuğumu belli etmemeye özen gösterdim.

Mert ağır ağır sandalyesinden kalktığında bana doğru gelmeye başladı.Tam dibimde durduğunda önümdeki yemek tabağını işaret etti.

"Yemeğini ye."

"Yemiyorum lan!Zorla mı?"dediğimde sertçe çenemi tutup sıktı.

"Evet,zorla.Yemeğini ye dedim sana Efsun!"