පැලැස්තර

9 පෙත්ත...

පෙත්ත 9...

_________________________________________

මම මල්ලි එක්ක එහෙම්ම ආයේ බයික් එක්ට නැග්ගා...

මට විතරද දන්නේනෑ...වෙනදට වඩා නුවර අද හරි ලස්සන වෙලා.. ඒක මෙච්චරයි කියලා කියන්න තේරෙන්නේ නෑ...අවුරුදු කාලේ නිසා වෙන්න ඇති...

මම එක එක දේවල් හිතාගෙන මොනා හරි කන්න අරගන්න බයික් එක නැවැත්තුවා....

ඒ එක්කම මල්ලියත් බහින්න යද්දි මම අතින් එපා කියලා කීවා...

ඒකට අවනත වෙලා වගේ ආයේ අඩියක්වත් හෙල්ලුනේ නෑ...

"මල්ලි...මොනාද ආස කන්න..."

"හ්ම්ම්...මොනාහරි කමක්නෑ අයියේ.."

"නිදහසේ කන්න පුලුවන් දෙයක්..."

"චුටි චූටි දේවල් ගේන්න ඒනම්..."

මම මල්ලිගේ ඔලුව අතගාලා යන්න ගියා...

මම ගිහින් කන්න අරන් එනකන් මල්ලි බයික් එකට තට්ටු කර කර ඉන්නවා හරී හුරතල් විදිහට...

මම එනවා දැක්ක ගමන් ඒක වෙනස් කලා...

මම මූනත් දෙක කරන් ඇවිත් නැග්ගා...

එහෙම්ම මල්ලි එක්ක ආවේ view point එකට...මොකද මල්ලි මෙහෙට අලුත්නේ...මට හිතෙන්නේ කලින් ඇවිත් නෑ....

එතන වෙනද මාර විදිහට සෙනග...ඒත් අද අපි දෙන්නටම වෙන් කරලා වගේ එතන කවුරුත්ම නෑ...

කලින් විච්ච දේවල් අමතක කරලා හිත සතුටු වෙන්න වගේ ඒක උනා...

මම එතන බයික් එක නැවැත්තුවා...

මම බලාගෙන මල්ලිගේ ඇස් පුදුම උනාම ලොකු වෙනවා වගේ ඒ ඇස් ලොකු උනා....මම හිනා වෙලා මල්ලිට එන්න කීවා...

මල්ලි ඒ සතුටට තාම හෙල්මට් එකවත් ගලවලා නෑ....මම හිමීට හෙල්මට් එක ගැලෙවුවා....

මම ඒ සතුටට ඇස්වල දිලිසෙන කදුලු දිහා බලලා ආයේ ඉස්සරහා බලා ගත්තේ මල්ලිගේ සතුටට බදාවක් වෙනවට අකමැති නිසා…මම මල්ලි සිරිනරබලා ඉවර උනාම කතා කරනකන් මාත් ඒලස්සන වින්දා....
මම ඈත පේන කහ ලයිට් වලින් දිලිසෙන දළදා මාලිගාවට ඇස් යැවුවේ....මහා බලාපොරොත්තු ඇතිව...
එකපාරට රන්දිනු මගේ පැත්තට හැරුනා...ඒම හැරිලා ඉද්දිත් මම කෝමද තව මග හරින්නේ....ඒනිසාම මම මල්ලිගේ පැත්තට හැරුනා...
තාම ඇස් අග නලියන බිමට රූටන්න බලාන් ඉන්න කදුලු...ඒ මායාකාර ඇස් අද තෙම්මලා...