ÖZGÜRLÜĞE SON ADIM

5.HACKER

" Terk edilmek zordur bu hayatta onca yıldızın içinde sen tek başına'sın"

Hiç düşündünüz mü Ay ile Güneşin bir hikâyesi var mı, diye. Ben çok düşündüm. Neden Ayın olduğu yerde Güneş durmaz, neden Güneşin olduğu yerde Ay olmaz...

Ay ve Güneş aşıkmış birbirlerine... Nefes alamazlarmış ayrılırlarsa. Güneş güzelliğine önem verirmiş. Herkesin ona bakmasını istemiş. Hayran olunmasını istemiş. İnsanlar ne zaman uyansa çıkarmış ortaya. Görsünler beni dermiş. Fakat Ay tamamen farklıymış. Gösteriş istemezmiş Ay. İnsanlar uyurken ortaya çıkarmış Ay. Yapamamışlar... Çıkmak istememiş Ay gündüz. Batmak istemiş Güneş geceleri...

Peki bu hikâyeyi insanlarda yaşamaz mı...

"Ah yavaş"dedi genç adam.

" Sus lan görende mermi girdi sanacak "
dedi Hakan elinde tuttuğu buzu genç adamın alnına bastırarak.

"Ya yavaş diyor çocuk "dedi Beste.

" Neresi çocuk bunun eşek kadar adam. Hem sanane sen işine baksana. Mümkünse muhattap olma benden "dedi Hakan buzu genç adamın kafasına bastırarak.

Adam acı ile inleyince Beste Hakan'ın elinden buzu almaya çalıştı ama başaramadı.

Şuan ne mi oluyor...

Kapının açılması ile Hakan adamın kafasına sert bir yumruk geçirdi. Geriye sendeleyen adam yere düştüğünde hızla içeriye girdik... İçeriyi girmemiz ile bizi bir sürü bilgisayar, kameralar , kablolar ve kameraları gösteren kocaman bir televizyon karşıladı.

Hakan ve Ayaz'ın genç adamı konuşturması ile onun gizli bir hacker olduğunu öğrendik.

Eh yumrukta boşa gitti...

"Eva"diyen ses ile bakışlarımı tahta zeminden kaldırdım ve Ayaza baktım.

"Ha?"diye konuştum dalgınlık ile.

"Sen iyimisin?"dedi ve gelip yanıma bağdaş kurarak oturdu.

"Ben... Sadece işler planladığım gibi gitmedi" dedim hayıflanarak.

"Planın neydi ki ?"diye sordu masum bir merakla.

" Yetimhaneden kaçtım ben... Ufak bir yolculuk yapıp Paris'e gidecektim. Orada Eyfel kulesini görecektim"dedim iç çekerek.

"Neden Eyfel kulesi? Senin için bu kadar değerli mi?"diye sordu.

Kafamı kaldırdığımda Hakan, Beste ve genç adamın dikkatle beni dinlediğini gördüğümde rahatsızca kıpırdadım yerimde.

"Şey ben... Ben bebekken yetimhaneye bırakılmışım. Yani oradakiler öyle derdi.
Fazla arkadaşım olmazdı... Daha doğrusu hiç arkadaşım yoktu. Altı yaşında yaptığım yaramazlık sonucunda müdüre bana ceza vermişti"dedim ve nefes almak için biraz durakladım.

" Altı yaşındaki bir çocuğa mı?"diye sordu Beste.

"Ne cezası?"diye sordu Hakan devam etmemi ister gibi.