PULSAR

"UMUT"

"Tüm dünyayı karşınıza almanıza rağmen gerçeğe tutunursanız deli değilsiniz demektir."

~George Orwell - 1984~

~

"Marisa?"

Yardım isteyen tanıdık bir ses vardı. Ses çok yakınımdan, zihnimden geliyordu.

"Marisa?"

Denti?

Arkamı döndüm.

Kimse yoktu.

"Marisa?"

Ses nereden geliyordu?

Çevreme bakındım.

Kimse yoktu.

"Marisa?"

Denti!

Sesim yankı yaptı.

Burası Ücra'nın dört kol tarafından çevrelenen basit bahçesiydi.

"Marisa!"

Denti'den tekrardan yükselen feryat dolu ses binanın yetersiz sıvalarını çatlattı. Binaların yıkılacağını düşündüm. Üstüme çullanacağını ve onların altında kalacağımı.

Ne var ki öyle olmadı.

"Marisa!"

Denti'nin feryat dolu çığlığından ötürü kulaklarımı kapamak zorunda kaldım. Yoksa depresif anılarımın yine beni ele geçirdiğini hissedecektim.

Ancak ses boğukça çıkmaya devam etti.

Marisa!"

Yere çömeldim.

"Marisa!"

Gözlerimi kapadım.

"Marisa!"

Ve çığlık attım.

~

Hen'in attığım çığlıkları duyup beni kontrol etmesini beklesem de Hen, yaklaşık üç dakika boyunca gecikmişti.

Boynum ve şakaklarım hep ecel terleri içindeydi. Alnıma yapışmış saçlarımdan süzülen damlaların ağır ilerleyişi ise iç gıdıklatıcıydı. Muhtemelen bütün gece kabus görmüş ve bir türlü uyanamamıştım.

Hâlâ çığlık atmaya devam ederken gözlerimi açmaya ve kelepçeli ellerimi serbest bırakmaya çalıştım. Hastaneye geldiğim ilk günlerde Hen, gördüğüm kötü kabuslar nedeniyle beni yatağa bağlardı; uyandığım zaman sırf birilerine ya da bir şeye zarar vermeyeyim diye. Bileklerime takılı kelepçeler bana öyle bir ağırlık verirdi ki attığım çığlıklardan sonra onları oynatamamak beni daha da deli eder, kabuslarımda üzerime yıkıldı yıkılacak o binaların altında ezilip kaldığımı hissederdim.

Şimdi ise kelepçeler yine beni yatağa mıhlamıştı.

"Hen!"

Gözlerimi açmaya çalışmaktan ve yatakta çırpınmaktan helak olduğum şu sabahta özel hemşirem neredeydi? Hiç bu kadar gecikmemişti.

"Hen! Hen!"

Boğazımdan yükselen nidalar çoktan Delik'ten Ücra'nın tekinsiz koridorlarına taşmış olmalıydı. Şunca vakittir yanıma en az dört beş kişinin aceleyle ve merakla gelmiş olması gerekiyordu.