El İzi

14

Sahil kenarında bir yere gelmiştim. Yoldayken abim olacak şerefsizi arayıp acil gelmesini söylemiştim.

Tolga da yanımda gelmişti. Bir süre bekledikten sonra nihayet geldi. Arabadan inip yanıma yaklaştı.

'Bu hava da beni neden buraya çağırdın ?'

Direk çantamdaki silahı çıkartıp ona doğrulttum.

'Ne bu şimdi ?'

'Bana yaşattıklarının bedelini ödiceksin.'

'Ne yaşatmışım lan sana ?'

'Herşeyi biliyorum. Karan'ın kardeşine tecavüz ettiğini ve sonra beni sattığını ha bide babamın yıllardır gönderdiği paraları yediğini.'

'Sen ?'

'Son kez söylemek istediğin birşey var mı  sevgili abicim ?'

'Eflin yalvarırım yapma! Benim çocuğum var. Onun babasız büyümesine izin verme. Babasızlığın çok zor olduğunu sen benden daha iyi biliyorsun . '

Diğer elim karnıma gitti. Sesli güldüm.

'Benim bebeğimde babasız büyüyecek.'

'Eflin sen kardeşimsin benim canımdansın. Lütfen bağışla beni.'

'Tamam affettim. Kalk ayağa.'

abimin yüzündeki mutluluk görmeye değerdi. Ayağa kalkıp gideceği sırada sırtından vurdum. Elim titremedi ama kalbim paramparçaydı.

Arkasını dönüp bana baktığında ağzından kanlar akıyordu.  Elimdeki silahla birlikte bende yere yığıldım.

Bilincim hala açıkken bir arabanın yaklaştığını gördüm.  Tolga'nın adamlarıydı. Abimi ve orayı temizliyorlardı.

Tolga beni arka koltuğa uzandırdı. Ve arabayı çalıştırdı. Ağlamıyordum ağlamicaktım da ama bir çok şey zoruma gidiyordu.

'Beni evime götürür müsün ?'

Başıyla tamam der gibi yaptı. Şuan konuşmak istemediğimi oda çok iyi biliyordu. Eve geldiğim gibi kendimi yatağıma attım. Tolga gidecekti ama durdurdum. Şuan birine sarılıp omzunda ağlamaya çok ihtiyacım vardı.

Tolga da yanıma uzandı. Bir çocuk gibi kucağına sokulup ağlamaya başladım.

'Şşş tamam sakin ol. Hepsi geçecek.'

Onun kollarında ağlarken uyuyakalmışım.

....

'Eflin kalk artık . Eflin .'

Gözlerimi araladığımda Tolgayı görmüştüm. Sonra geri kapttım gözlerimi.

'Bu yaptığın çok çocukça. '

Hiç birşey yapmak istemiyordum .

'Beni düşünmüyorsun eyvallah peki bebeğin ? Onu da mı düşünmüyorsun?'

Yine cevap vermemiştim.

Üzerimdeki battaniyeyi çekti ve beni kucağına aldı.

'Ne yapıyorsun sen?'

'Seni evime götürüyorum.'

'Benim zaten bir evim var .'

'bir tane daha var. 1 ay da ne hale gelmişsin . Doktor kontrolüne de gitmemişsin .'

'uyuyakalmışım.'

Kucağından indirmeden masadaki telefonumu aldı ve kapıyı açıp beni arabaya uzandırdı.