Parla Asi adı gibi Asidir parlaktır doğduğu gün hastanede bir karışıklık olmuş ve Kavin ailesine verilmiştir .
Kavin ailesiyle gayet mutlu bir hayatı varken babasının istemeyerekte söylediği şeyle hastaneye gitmek zorunda kalmıştır
Şuan saat sabahın beşiydi ve ben ne yapıyordum bavul hazırlıyordum bir saat önce çok sevgili ikizim üstüme su dökerek uyandırmıştı beni ve bavul hazırlatmıştı bavulumu hazırlamıştım bavulu sürüklüye sürüklüye merdivenden güç bela indirmiştim ayakta uyuyordum poyraz enerjik sesiyle konuştu
-İkiz takım olmuşuz baksana dedi bir kendime bir ona baktım harbi takım olmuştuk
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Sabah sabah nasıl bu kadar enerjik olabiliryorsun sen ? Dedim -Pezevenk uyumuyor ki sabaha kadar korku oyunu oynayıp korkuyor sonra mal mal sesler çıkartıyor yan odasındakini de uyutmuyor dedi Emre abim
-Abim ilk defa haklı dedi Umut abim -Ya bi sikitir git dedi abim -Düzgün konuşun dedi babam ve dışarı ilerledik
-Abi bu ne vizyonsuzluk aaaaaa dedi Algı abim -Sevmiyorum bu şarkıyı ama sebepsiz yere sarıyor dedi -Abim haklı dedim bende. Herkes şarkıya eşlik ederken ben boş boş dışarıyı izliyordum. Acar ne yapmıştı acaba iyimiydi? Bunları düşünüyordum özlemiştim onu. Gözlerimi kapadım ve kendimi uykuya bıraktım.
-Abi uyanırsa? -Bir şey olmaz geri uyuturum. Dedi Bartu abim. Sonrasında gözlerim tekrar kapanmıştı bense olduğum yere iyice sinmiştim.
İlahi bakış açısı
Avçin ailesine yeni katılan Asi onlara bir ilaç gibi gelmişti. Avçin ailesi çok büyük yaralar almıştı. Asi de aslında o çok sevdiği üvey babasından fark etmeden bütük yaralar almıştı. Her şeyin yalan olduğunu öğrendiğinde pembe dünyası başına yıkılmıştı.
Bartu Avçin mazoşist kişilik bozukluğu olan biriydi. Ve zamanla tedavi görmüştü. Bir şekilde halletmişti aslında Asiyle ilk karşılaştığında biliyordu onu yanına almak istemişti ama daha bir birlerini tam tanımıyorlardı ki.
Asi de abisi gibiydi ama o delirmişti şizofreniye yakındı bir dönemler iki kere tacize uğramış aklına gelmeyecek işkenceler görmüştü. Şimdiyse hayatı hiç olmadığı kadar iyi gidiyordu tek korktuğu şey ise Acarın şehit düşmesiydi...
Asi büyülü bir kızdı avçin ailesine göre onların yaralarına yara bandı olmuştu Asi. Ve Asi artık hiç olmadığı kadar mutluydu.. ailesini çok seviyordu onlara bağlanmıştı.
Kafasını her yastığa koyduğunda kendini rüyada zannediyordu ve hiç uyanmak istemiyordu kim bilir belki de Asinin tüm yaşadıkları onunda düşündüğü gibi bir rüyadır. Uyandığında çok büyük bir kabusla karşılaşır kim bilebilir ki?
Uçak inmek üzereydi az kalmıştı az sonra piste inmişlerdi. Bartu yine Asiyi kucağına aldı. Tekrar arabaya bindiler ve konağa ilerlediler. Konağın önüne geldiklerinde bütün kuzenler büyükten küçüğe dizilmişti. Zaten Raşit beyin iki oğlu vardı fakat çok fazla çocukları vardı.
-Abi -Söyle güzelim -İndirsene beni -Kucağımda zaten yok gibi bir şeysin kal böyle -Abi ya -Asi sen kaç kilosun? -Sen ciddi misin abi? -Hiç olmadığım kadar -45 dedim "Ne" nidası yükseldi baya yüksek bir sesti adeta koro gibi. Etrafa bakındığım da konaktaydık abimin donmasını fırsat bilip kollarından aşağı atladım. Kuzenlerim olduğunu düşündüğüm ordunun yanına ilerledim. Babamın bir abisi vardı. Bu kadar çocuk nerden çıkmıştı?
-Selam kuzi ben Baran bu üçüzüm Karan bu da diğer üçüzüm Miran dedi -Parla Asi dedim şaşkın şekilde esmer tenli bir adam ilerledi ve Baranın ensesine vurdu
-Dur lan büyükten küçüğe ben Pamir bu benim bir numara küçüğüm Akay. Onun küçüğü Parsel ,Arsan, Oğuz,Aksay, Giray, Turgay, Tugay üçüzleri, Aziz, Kıvanç, Emek, Barbar, Zafer,Çağlar, Pazin, Baran Karan Miran üçüzler ve son olarakta en küçüğümüz Marsel oda On yedi yaşında yukarı da dedi
-20 çoçuğun hepsi kimden ve nasıl çıktı? Dedim pörtlek gözlerle onlara bakarken babama döndüm
-Baba benim kuytuda köşede başka bilmediğim abim filan yok değil mi? -Yok kızım yok biz bu kadarız. -Aslında şimdi şöyle Kıvanç tan başlayarak Marsele doğru orası üvey annemin. Benle başlayıp Azizden biten tarafta ölen annemin dedi
-Başınız sağ olsun. Dedim -Vatan sağ olsun dedi -Askermiydi? -Evet dedi Pamir abi
-Kızım ben Kemal babanın abisiyim -Memnun oldum -Buda yengen Ayşe -Memnun oldum
-Ben şimdi bir yukarı çıkıp üstümü değiştireyim akşam yemeğinde görüşürüz dedim ve peşimden poyrazı sürükleyerek yukarı çıktım
-İkiz benim odam nere? -Senin mi o odada bütün kardeşler kalacağız. -Ne -Evet Bartu abim Emre abim İkiz abilerim Algı salak canım abim ben sen gerisi annem gille kalacak dedi -İyi dedim -He uyuyabilecek misin bakem dedi -Niye ki ? -Sen uyuyacağını sanıyorsan yanılıyorsun -Ya ne yapacağız? -Algı abim ben sen Baran Karan Miran Marsel ve Pazin abimle içicez müştemilatta biz her buraya geldiğimizde kendimizce eğleniyoruz içiyoruz dans ediyoruz oyun oynuyoruz dedikodu time yapıyoruz yani öyle dedi
-Abo Acar duyarsa ağzıma sıçar ben içmeyeyim. Dedim ben içince bir miktar sapıtıyor olabilirim. -İkiz içicez dedi -Acar öğrenirse kızar ben içince çok sapıtıyorum dedim -Aman nerden duyacak salla gitsin dedi
-Öğrenirse senin öldürürüm dedim -Tamam ikiz dedi
4 saat sonra
Şuan saat yedi civarındaydı ve biz yemek yemiştik. Öyle boş boş telefonda takılıyordum Odaya çıktım ve yarım kalan uykuma devam ettim.
Lütfen oy verin bölümler sona doğru geldiğimiz için kısalabilir lütfen kusura bakmayın seviliyorsunuz 💞💞💞
