Formidable|Mustafa Erhan Hekimoğlu

9

Biz şaşkın şaşkın Emir ve Defneye bakmaya devam ederken onlar bizi hiç fark etmemiş hatta arabanın içine geçip devam etmişlerdi. Bizde daha fazla bakamayacağımız için içeri geçtik şaşkın halimizle.

Mustafa hala inanamıyor gibiydi.

"İdil?"

Dedi ben kapıyı açarken.

"Hı"

"Ne gördük biz"

"Sus Mustafa" dedim ve yukarı doğru "Tuana" diye seslendim.

Tuananın sesini duyup beklemeye başladım.

"Ay geldinizmi"

Dedi yanımıza gelirken.

"Hoşgeldiniz, defneler gelmedimi?"

"Nereye gittilerki onlar?"

"Defne emirle çıkıcam İdillerin yanına gidiyoruz dedi. Sizin yanınızda değillermiydi."

"Neyse gelirler birazdan kanka"

"İyi tamam"

Salona geçtik üçümüzde. Tam oturacağım sırada kapı çaldı. Gidip açtım.

Emir ve Defne

Kenara çekilip girmelerini bekledim.

Onlar önümden ben arkalarından yine salona geçtik.

Yanyana oturmuşlardı.

Bende Mustafanın yanına geçtim. Tuana bizden ayrı bi yerde telefona bakıyordu.

"Sezen abla nerde?"

"Arkadaşına gitti."

Tuana bunu söylerken kafasını telefondan kaldırmamıştı. Biriyle mesajlaşıyordu. Mustafa ve Emir gittikten sonra üçümüzün konuşması gerekiyodu.

Emir ve Defneye baktım.

"Siz nerden geldiniz?"

"Bi şey gerektide reklamla alakalı"

"Bizede haber verilirdi o zaman"

"Verilmedimi?"

"Verilmedi"

"Allah Allah"

Kaşlarım kalktı.

"Ben bi kahve yapıyım" dedim ayağa kalkarken.

Ben mutfağa giderken Mustafada arkamdan gelmişti. Kahve makinasına 5 kaşık kahve ve su koyup fincanları çıkardım.

Mustafa işimin bitmesini beklemişti sessizce.

Kahvenin olmasını beklerken ona döndüm.

"Şu Minanın dediği şeyleri konuşmak istiyorum"

"Ne demişki mina"

"Yok idille dörtlü fala-"

"Ya idil. Gerçekten özür dilerim"

"Yalan söylediğin içinmi?"

"Evet" dedi bakışları yere düşerken.

"Niye yalan söyledin peki?"

"Bilmiyorum özür dilerim"

Mutfaktan içeri Tuana girdi.

İkimize baktı.

"Kanka Defne bizde kalsınmı"

"Kalsın balım"

Mustafa çıkarken Tuana ve ben kaldık mutfakta.

"Noluyoruz"