ŞAHİN BEY

BÖLÜM 12: GEÇMİŞ

İnstagram - Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Biliyorsunuz şu an yaşadığımız bir erişim engeli sıkıntımız var. Bu yüzden bölüm atmakta okumakta hayli zor. Bu süreçte elimden geldiğince aktif olarak devam etmeye çalışacağım ama sizden de bu noktada destek istiyorum.

Lütfen hayalet okurluğu bırakıp bolca yorum yapın. Bu ara yazanlar olarak bu desteğe çok ihtiyacımız var. Şimdiden teşekkürler...

Keyifli okumalar!

***

"Gelme Hüma! Sakın gelme!"

Kulaklarında adeta çınlayan çığlığın verdiği korkutucu his, içini ürpertmişti. Hapsolduğu karanlığın içinde, güçlükle ilerledi. Her yer çok karanlıktı. Elinde nereden geldiğini anlamadığı bir bıçak vardı ve kalbi gürültüyle atıyordu. Yutkundu. Boğazı kupkuruydu. Adımları bilinçsizdi.

"Sana gelme demiştim."

Bu kez duyduğu ses mırıltı gibi çıkmıştı. Varla yok arası... Dipsiz karanlıkla parlayan bıçağın üstünde artık kan vardı. Başını kaldırdı ve kaybolduğu ormana baktı. Kimse yoktu. Ürkütücü derecede sessizdi. Bu sessizlik onu korkuturken, ansızın bir çınlama sesi duydu. Kulağını tırmalayacak kadar yoğun bir çınlamaydı.

Çınlamanın verdiği acıyla kulaklarını kapatmaya çalıştı, o sırada bıçak elinden kayıp düştü. Yere çökerken, ona doğru gelen adımların ezdiği yaprakların sesini duydu. Ama çınlama henüz durmamıştı. Tam karşısına gelip duran ayaklara baktığında, korkuyla kirpikleri titredi. Bakışları yavaşça tepesinden ona bakan adama kalktığında, kalbini durduran o sesi duydu.

"Seni almaya geldim, Hüma."

***

"Hayır!" diye haykırarak kâbustan uyandığında, tüm vücudu ter içinde kalmıştı. Doğrulup nefes almaya çalıştığında ise odasında olduğunu fark ederek, rahat bir nefes aldı. O sırada onun haykırışına uyanan Şahin, karısı gibi doğruldu ve onun saçlarının gizlediği yüzünü görmeye çalıştı.

"İyi misin?"

"İyiyim..." diyen Hüma'nın sesi güçlükle çıkmıştı. İyi değildi, hem de hiç iyi değildi. Oldukça uzun bir süre önce böyle kâbuslar görmeyi bırakmıştı. Ama belli ki bilinçaltı, ona son günlerde yaşadığı mutluluğu çok görmüştü. Çünkü Hüma, son günlerde Şahin sayesinde oldukça mutluydu. Hatta o kadar mutluydu ki kendini bir masalın içinde gibi hissediyordu. Sevdiği adamla evlenmiş, onun aşkını kazanmış ve onun olmuştu. Yaşadıkları hayallerinin bile ötesindeydi.

Ama bir anda tüm enerjisini sömürmek için ortaya çıkan kâbus, uykusunu kaçırmaya yetmişti.

"Ben bir su içeyim..." diye ayaklanmak istediğinde, Şahin onun kolunu tuttu ve durdurdu. "Ben getiririm, sen kalkma."

"İyiyim ben, sadece kötü bir kâbustu." Şahin, karısının terden ıslanan bakır rengi saçlarını eliyle kulak arkasına itip, onun yanağını eliyle hafifçe okşadı. "Her ne gördüysen, seni çok kötü etkilemiş. Bu korkuyla gezinmeni istemiyorum, kendini güvende hissetmeyebilirsin. Ben suyunu getirene kadar sakinleşmeye bak çünkü yüzünü bembeyaz yapan o kâbusu çok merak ettim."