so high school | barış alper yılmaz

09

Babamın ısrarla sorduğu soruları geçiştiriyor, farklı bir konu açmaya çalışıyordum. Ama erkek kardeşim Mete ve babam asla yılmıyor, ısrar ederek soru sormaya devam ediyorlardı.

Dün maç sonunda çıkarken Barış hemen arkamdan geldiği için çıkarken videolarda ben de görünmüştüm. Mete ve babam da videoyu görünce neden onlara haber vermediğimi ve nasıl vip kısımdan çıktığımı soruyorlardı.

"Ben seni defalarca kez maça götürmeye çalıştım ama sen hiç istemedin. Şimdi benden habersiz maça gidiyorsun öyle mi?"

Babam biraz duygusal ve alıngan birisiydi.

"Babacım..." diye mırıldandım. "Yani... Önemli bir şey değil ki. Bu kadar alınmana gerek yok. Sen gelince seninle de gideriz. Söz veriyorum."

"Bir dakika..." dedi, Mete heyecanla. Babamın telefonunu kendisine çevirdi, bana baktı. "Geçen gün Batu'lar maça gitmişti. Cemre de vardı. Sen de vardın kesin. Bu ilk gidişin değil yani. Sen ne karıştırıyorsun?"

"Sana ne Mete?" diye çıkıştım. İşi daha da zorlaştırıyordu.

"Bir de nasıl vip'den çıkıyorsun. Ben orada takılı kaldım." dedi, Mete. Sinirleniyordum artık.

"Bak... Ben o kısmı atlıyorum. Evet, o da var."

"Yani... Şey..." Yutkundum. Aileme asla yalan söyleyememe gibi bir huyum vardı. Onlarla her şeyimi paylaşırdım. Bunu paylaşmak istemiyordum o yüzden biraz farklılaştıracaktım. "Bir arkadaşım kulüpte çalışıyor. O ayarladı."

"Kim o arkadaşın?" dedi, Mete.

"Sana ne, Mete ya?" diye çıkıştım.

"Sen niye söylemiyorsun ki?"

"Arkadaşım ayarladı diyorum niye ısrar ediyorsun?"

"Kim arkadaşın? Adı ne? Sanı ne?"

"Of, sana ne!"

"Mete!" diye seslendi arkadan annem. "Ablanı rahat bırak."

"Kızım, söylesene. Meraktan çatlatma insanı. Kim arkadaşın?"

"Barış." dedim, bir anda. Mete başka türlü susmazdı. Yalan söylediğimi de anlardı. "Barış Alper."

Mete kahkaha attı. "Ne? Kolpaya bak!"

"Sana neden yalan söyleyeyim ki ya? Kimin videosunda gördünüz beni?"

"Bildiğimiz Barış Alper ile mi arkadaşsın?" dedi, babam şaşkınlıkla. Çok seviyordu onu.

"Evet, babacım. Okulda tanıştık tesadüfen. Yani... O bizim okula konuşma yapmaya gelmişti. Sonra arkadaş olduk."

"Sadece arkadaş mısınız yani? O lavuk sana yürüyor mu?" dedi, Mete. Bir anda kabullenmesine şaşırmıştım.

"Arkadaşım dedim ya, Mete."

"Zaten o sana yürümez."

"Asıl benim kızım ona bakmaz." dedi, annem arkadan.

"Aferin kızıma benim!" dedi, babam bir anda. "İşte, böyle iyi insanlarla arkadaşlık kur! Aferin!"

"Barış Alper'in iyi olduğunu geç insan olduğu bile şüpheli." dedi, Mete.

"Kızımın arkadaşı hakkında düzgün konuş! Mert Hakan gibi itlerle mi arkadaş olsaydı?"

"Baba..." diyerek kahkaha attım. İnanılmaz birisiydi. Beni her seferinde güldürmeyi başarıyordu.