so high school | barış alper yılmaz

11

İçeceğimden bir yudum alırken etrafa bakındım. Ara tatile girdiğimiz için herkesin farklı planları vardı. Bu yüzden çok fazla görüşme fırsatımız, hatta belki de hiç görüşme fırsatımız olmayacaktı. Biz de dağılmadan önce son kez akşam çıkmak istemiştik.

Geçen gün Barış ile olanları onlara anlatmamıştım. Aslında anlatmak istiyor muydum pek emin de değildim. Hala daha kendi içimde halledemediğim şeyler vardı. Hala daha korkuyordum ve bunu kontrol altına alamıyordum.

Barış'la o günden sonra hiç görüşmemiştik ama gün içinde ara ara mesajlaşıyor, neler yaptığımızı anlatıyorduk birbirimize. Ona gün içinde neler yaptığımı anlatmak, onun neler yaptığını bilmek iyi hissettiriyordu bana.

Onu düşünürken telefonuma düşen bildirimle sevinçle dudaklarım kıvrıldı, telefonumu elime aldım ve yazdığı şeyi hemen okudum.

Barış: Ne yapıyorsun?

Barış: Pek konuşamadık bugün. Merak ettim seni.

Aylin: Herkes dağılmadan önce son kez toplanmak istedik.

Aylin:O yüzden dışarıya çıktık.

Aylin: Sen ne yapıyorsun?

Barış: İyi yapmışsınız.

Barış: Antremandaydım, az önce eve geldim. Dinleniyorum.

"Sen sırıta sırıta kiminle konuşuyorsun bakalım?" diye alaylı bir tonla konuştu, Batu.

Güldüğümün farkında bile değildim. Hemen toparlandım. "Barış mesaj atmış da... Onunla konuşuyordum."

"Baya ilerlediniz siz sanki." dedi, Cemre gözlerini kısarak bana bakarken. En çok ona anlatmamak canımı sıkıyordu.

"Arkadaşız. İlerleme falan yok."

"Onu da çağırsana, gelsin o da." dedi, Batu.

Bilerek yapıyordu.

"Antremandan çıkmış. Yorgundur, sanmıyorum geleceğini."

"Yok, bir şey olmaz ona. Yorgun olmaz o. Sen çağır ya." dedi, Mert.

Aslında gelmesi iyi olabilirdi. Onu görmek isterdim.

"Tamam, çağırayım."

Aylin: Yorgun musun?

Aylin: Eğer yorgun değilsen sen de gelsene.

Aylin: Ama yorgunsan da sorun değil,
başka bir gün gelirsin.

Barış: Güzel bi teklif.

Barış: Çok yorgun değilim, gelirim.

Barış: Konum atar mısın bana?

Aylin: konum*