Ο αδελφός της κολλητής μου

17

(Λίγες μέρες μετά)

Βγαίνω από την τάξη και προχωράω προς την έξοδο. Με τον Αλέξ δεν τα πάμε καλά, μαλώνουμε πολύ για άκυρα θέματα και η όλη κατάσταση έχει αρχίσει να μου σπάει τα νεύρα. Και σικ ότι μετά από αυτό που είπε εκείνο το βράδυ η νευρικότητα του χτυπάει κόκκινο και δεν ξέρω τον λόγο.

Φτάνω στην καφετέρια και αφού εντοπισμό τον Νάσο πηγαίνω προς το μέρος του.

Να-"Καλώς την, τι κάνεις μικρή?" τον αγκαλιάζει
-"Ας τα λέμε καλά" κάθομαι και παραγγέλνω
Να-"Τι έγινε? Σε βλέπω σε χάλια κατάσταση"
-"Μαλώνουμε συνέχεια και έχει συνέχεια νεύρα" ξεφυσαω
Να-"Εγώ σου είπα να το τελειώσεις εσύ όμως δεν ακούς"
-"Μα τον αγαπάω" δάκρυα μαζεύονται στα μάτια μου και σκύβω το κεφάλι ώστε να μην τα δει
Να-"Εκείνος όμως σε αγαπάει? Πολλούς ανθρώπους αγαπάμε αλλά δεν μπορούμε να τους έχουμε πάντα στην ζωή μας. Δεν μπορείς να τον κρατάς με το ζόρι δίπλα σου"ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλο μου και το σκουπίζω κατευθείαν
-"Μόλις μπήκε στο μαγαζί" σκουπίζω τα μάτια μου και σηκώνω το κεφάλι μου. Προσπαθώ τα πάντα να είναι φυσιολογικά
-"Πρέπει να είμαι σπίτι μέχρι τις 3, θα φύγω σιγά σιγά για να πάω προς τα εκεί" σηκώνομαι αλλά με πιάνει από το χέρι
Να-"Θα σε πάω εγώ, τώρα βάλε τον κωλο σου κάτω και έρχεται" μου αφήνει το χέρι, κάθομαι κάτω και εγώ συνεχίζω να πίνω τον καφέ μου χαλαρή

Α-"Γειά σας" κάνει χειραψία με τον Νάσο και μετά στρέφει την προσοχή του σε μενα
-"Τι κάνεις εσύ εδώ? Πρέπει να είσαι σπίτι σε 20 λεπτά"
-"Το ξέρω θα με πάνε"
Α-"Ποιος?"
Να-"Εγώ" γυρίζει τον κοιτάει και με κοιτάει ξανά
Α-"Καλά αφού θα σε πάει εγώ δεν έχω να πω τίποτα άλλο" κάθεται δίπλα του και παραγγέλνει

Συζητάνε και εγώ απλά κάθομαι ήσυχη και πίνω τον καφέ μου.

Να-"Μικρό πάμε? Θα αργήσεις" γνέφω θετικά και σηκώνομαι πάνω
Α-"Το απόγευμα θα βγούμε?"
Να-"Ελάτε από εμένα θα μαζευτούμε όλοι εκεί" κάνουν χειραψία

Παίρνω τα πράγματα μου και χωρίς να του μιλήσω βγαίνω έξω από το μαγαζί μαζί με τον Νάσο. Ανεβαίνουμε στην μηχανή και φεύγουμε. Φτάνουμε έξω από το σπίτι και κατεβαίνω κάτω.

Να-"Γιατί πρέπει να είσαι στο σπίτι από τις 3?"
-"Θα έρθει το αφεντικό της μάνας μου για φαγητό και πρέπει να είμαι και εγώ στο τραπέζι"
Να-"Κατάλαβα. Το απόγευμα θα έρθεις??"
-"Μάλλον ναι"
Να-"Εντάξει πάω εγώ τώρα φιλάκια τα λέμε το απόγευμα αν είναι" με αγκαλιάζει και φεύγει