Ο αδελφός της κολλητής μου

10

(1 εβδομάδα μετά)

Τρώω καθώς κάθομαι σιωπηλή στην καρέκλα μου. Ο ένας είναι από εδώ με μια γκόμενα, ο άλλος από εκεί με άλλη γκόμενα και εγώ με την πίτσα μου.

Από εκείνη την μέρα που μέθυσε δεν έχουμε μιλήσει, το πρωί σηκώθηκε ντύθηκε και έφυγε λέγοντας ένα ευχαριστώ. Αυτά τα νέα μου. Τις μέρες μου της περνάω βαρετά, δεν έχω τι να κάνω.

Συνεχίζω να τρώω. Δεν πειράζει καλύτερα μόνη παρά με παραπάνω προβλήματα.

Ν-"Πάλι μόνη?"
-"Όχι και τελείως μόνη, είναι και η πίτσα εδώ" της λέω και γελάει
Ν-"Έλα έχει τόσα άτομα έξω πήγαινε" προσπαθεί να με σηκώσει
-"Έλα ρε αγάπη μου. Τον τελευταίο καιρό δεν κάνεις τίποτα μόνο τρως και κοιμάμαι ούτε καν βγαίνεις μαζί μας τι έχεις?" κάθεται δίπλα μου
-"Θα σου πω αλλά μην πεις τίποτα στον Νίκο ανησυχεί ήδη" γνέφει θετικά
-"Σήμερα κλείσαμε, τα σχολείο εννοώ. Και από σήμερα μέχρι την άλλη Παρασκευή θα μείνω στον πατέρα μου. Ήρθε εχθές μου το ανακοίνωσε και πήρε και πράγματα μου σπίτι. Σε λίγα λεπτά θα έρθει να με πάρει" τρώω ανησυχεί και με κοιτάει με αγχωμενο βλέμμα
Ν-"Γιατί δεν είπες τίποτα? Να κάνουμε κάτι να προσπαθήσουμε κάτι, κάτι θα καταφέρναμε" μήνυμα σκάει στο κινητό
-"Δεν γίνονταν τίποτα, δεν μπορούσα να αλλάξω κάτι αυτή τη φορά προσπάθησα, προσπάθησα τα πάντα αλλά τίποτα. Πρέπει να φύγω ήρθε. Μάλλον θα μιλήσουμε την άλλη εβδομάδα δεν ξέρω αν θα με αφήσει να βγω καθόλου" σηκωνόμαστε πάνω
Ν-"Θα έρθω να σε δω αν είναι κάποια μέρα, πρόσεχε και αν μπορείς στείλε και κάνα μύνημα" αγκαλιαζομαστε

Μου ρίχνει ένα αγχωμενο βλέμμα και βγαίνω από την κουζίνα. Περνάω από το σαλόνι χαιρετάω γνωστά παιδιά και βγαίνω έξω. Αφού μπαίνω στο αμάξι δεν μιλάμε και απλά οδηγάει. Φτάνουμε σπίτι πετάω ένα καληνύχτα και κλειδωνομαι στο δωμάτιο μου.

Για την επόμενη εβδομάδα δεν βγήκα από το σπίτι. Μου πήρε και το κινητό και το έκρυψε. Τα πρωινά που έλειπα έβλεπα τηλεόραση και μετά ήμουν στο δωμάτιο κλεισμένη, δεν είπαμε κουβέντα μια εβδομάδα. Αφού επιτέλους ήρθε Παρασκευή μου δίνει το κινητό, μαζεύω τα πράγματα και με γυρίζει σπίτι. Δεν τον χαιρετάω ούτε με χαιρετάει και απλά φεύγει.

Μπαίνω σπίτι και προχωράω στο σαλόνι. Η νίκη κάθεται στον καναπέ και φαίνεται ανησυχεί.

Ν-"Επιτέλους" τρέχει και με αγκαλιάζει
-"Τι κάνεις?"
-"Καλά" λέω χαμηλόφωνα και με καθόλου ενέργεια
Νικ-"Εππ γύρισες" εμφανίζονται από την κουζίνα
-"Και εσύ εδώ?"
Πα-"Και εγώ"
Ηλ-"Και εγώ" και ο άλλος αλλά δεν μιλάει
-"Γειά" λέω χαμηλόφωνα και φεύγω με αργά βήματα πάνω