Ο αδελφός της κολλητής μου

28

Αφού είμαι έτοιμη, βγαίνω έξω και μπαίνω στο αμάξι. Τον χαιρετάω, μου χαμογελάει με κοιτάει με έλα ηλίθιο χαμόγελο και μου βάζει τη ζώνη.

Α-"Τι κάνεις?" μου αφήνει ένα φιλί στο μάγουλο και αρχίζει να οδηγάει
-"Μια χαρά είμαι εγώ, εσύ όμως φαίνεσαι κουρασμένος" τον παρατηρώ

Δεν πρέπει να κοιμήθηκε πολύ εχθές, φαίνεται αρκετά κουρασμένος.

Α-"Μην αγχώνεσαι για εμένα, μια χαρά είμαι"
-"Δεν το βλέπω όμως" κόκκινο φανάρι και σταματάμε
Α-"Σου έχω πει σταματά να ανησυχείς είμαι και θα είμαι καλά εντάξει??" μου χαϊδεύει το μάγουλο γλυκά και γνέφω θετικά

Πράσινο φανάρι. Ξεκινάει. Φτάνουμε σε ένα μαγαζί και σταματάει. Μου ανοίγει την πόρτα, μου τείνει το χέρι του. Ακουμπάω το χέρι μου πάνω στο δικό του και βγαίνω από το αμάξι. Προχωράμε μαζί προς την πόρτα.

Καθόμαστε, συζητάμε και τρώμε. Σήμερα είναι πολύ διαφορετικός, πιο γλυκός θα έλεγα καλύτερα. Δεν ξέρω αλλά φαίνεται και ότι κάτι τον απασχολεί.

-"Τι έχεις?" ακουμπάω το χέρι μου πάνω στο δικό του
Α-"Τίποτα, καλά είμαι" μου χαρίζει ένα χαμόγελο και σφίγγει το χέρι μου
-"Άλεξ σε βλέπω κάτι σε απασχολεί, βγαλτο από μέσα σου μίλησε μου"μου φιλάει το χέρι
Α-"Απλά σκέφτομαι διάφορα. Ξέρω πως δεν θες να γυρίσεις σπίτι μας και στεναχωριέμαι. Δεν θέλω να είσαι στεναχωρημένη εξαιτίας μου όμως οπότε αν αποφασίσεις ότι θες και άλλο χρόνο θα στον δώσω" τραβάει το χέρι του από το δικό μου αλλά εγώ το τραβάω πίσω
-"Θέλω να γυρίσω σπίτι μας και θα γυρίσω το αποφάσισα αλλά να ξέρεις πως αν γίνεις πάλι αυτό το αδιάφορο γουρούνι που ήσουν, δεν έχει άλλη ευκαιρία μετά χωρίζουμε" χαμογελάει και σφίγγει το χέρι μου
Α-"Σ' ευχαριστώ" μου φιλάει το χέρι

Συνεχίζουμε το δείπνο και αφού η ώρα περνάει αποφασίζουμε να φύγουμε. Βγαίνουμε από το μαγαζί και περνάει το πουκάμισο του γύρω από τους ώμους μου. Μετά περνάει το χέρι του γύρω από την μέση του και με κρατάει κοντά του καθώς περπατάμε.

Μου ανοίγει την πόρτα, μπαίνω στο αμάξι και την κλείνει. Μπαίνει και αυτός μέσα και αρχίζει να οδηγάει. Ο δρόμος οδηγεί προς το σπίτι μου. Κόκκινο φανάρι και σταματάει, γυρίζω και τον κοιτάω. Το βλέμμα του συναντιέται με το δικό μου.

-"Δεν θα πάμε σπίτι μας?" μένει να με κοιτάει
Α-"Νόμιζα πως-" λέει ξαφνιασμένος
-"Θέλω να πάω σπίτι μας Άλεξ" μου χαμογελάει και μου φιλάει το χέρι
Α-"Τότε πάμε σπίτι μας" του χαμογελάω