Ο αδελφός της κολλητής μου

21

Ο οδηγός του ταξί με ξυπνάει και βγαίνω από το αμάξι. Μου βγάζει την βαλίτσα από το πορτμπαγκάζ και αφού τον πληρώσω φεύγει. Κοιτάω το σπίτι και χαμογελάω.

Επιτέλους σπίτι μου σπιτάκι μου!

Ανοίγω και μπαίνω μέσα, φέρνω την βαλίτσα μέσα και ανοίγω τα παράθυρα. Το σπίτι είναι καθαρό το καθάρισε η μάνα μου πριν λίγες μέρες οπότε δεν έχω να κάνω και αυτό. Κάνω μπάνιο και ξαπλώνω στον καναπέ. Ο ύπνος δεν αργεί να με πάρει.

(...)

Ξεφυσαω εκνευρισμένη και πιάνω το κινητό, το σηκώνω.

-"Ποιος?"
Ν-"Συγγνώμη ήρθες και δεν έχεις έρθει να με χαιρετήσεις ακόμη?"
-"Είπα να κοιμηθώ ο άνθρωπος αλλά δεν με αφήνει κανείς" σηκώνομαι πάνω
Ν-"Άντε σήκω ετοιμάσου είμαστε όλοι εδώ στο σπίτι έλα και εσύ"
-"Καλά θα ετοιμαστώ και θα έρθω αν είναι" ψάχνω στην βαλίτσα να δω τι θα βάλω
Ν-"Ντύσου καλά γιορτές έχουμε, θέλω να λάμπεις σήμερα και πρόσεχε στον δρόμο"
-"Εντάξει φιλάκια τα λέμε" κλείνω το κινητό

Βγάζω ένα κόκκινο μακρύ φόρεμα και της μαύρες μου της γόβες. Ντύνομαι, φτιάχνω τα μαλλιά και βαφομαι. Παίρνω τα πράγματα μου και αφού βάλω το μπολερό μου φεύγω από το σπίτι. Περπατάω και φτάνω σπίτι της, οι γονείς έχουν πάρτι και απ' ότι βλέπω το σπίτι είναι γεμάτο.

Μπαίνω κρυφά από την πίσω πόρτα και βγαίνω στην κουζίνα. Αφήνω το μπολερό μου και την τσάντα μου και προχωράω. Εντοπίζω την νίκη. Προχωράω προς το μέρος της και της πιάνω από το χέρι.

Ν-"Επιτέλους" με αγκαλιάζει σφιχτά
-"Ήρθε ήρθε ήρθε" αρχίζουμε να χοροπηδάμε καθώς γελάμε
-"Μου έλειψες μου έλειψες μου έλειψες" γελάω
-"Και εμένα μου έλειψες" η Ηλέκτρα εμφανίζεται και τρέχει να με αγκαλιάσει

Αγκαλιαζομαστε καθώς χοροπηδάμε σαν μικρά παιδιά. Ο Πάνος και ο Νίκος εμφανίζονται και με χαιρετανε και οι δύο χαρούμενη. Κάνουμε αρχικά βόλτα στον χώρο και μετά η νίκη μας βγάζει έξω να μιλήσουμε.

Ν-"Αρχικά να σας πω ένα ντροπή σας που με αφήσατε και φύγατε, έχω μείνει εγώ εδώ μόνη μου με τους τρελούς και εσείς λυπετε. Γιατί να τα τραβάω εγώ μου λέτε?" την κοιτάμε και σκαμε στα γέλια
-"Αλλά σας αγαπώ τι να κάνω? Δεν μπορώ να σας κρατήσω κακία" αγκαλιαζομαστε
Νικ-""Εδώ είστε" εμφανίζεται από το πουθενά με ζακέτες στο χέρι
-"Ορίστε, μη μου κρυωσετε" φιλάει την νίκη και φεύγει πάλι μέσα

Ανάβω ένα τσιγάρο. Το κρύο αεράκι περνάει και τυλίγω τα χέρια μου γύρω μου.

Ν-"Ομαδική αγκαλιά?" γνέφουμε θετικά και αγκαλιαζομαστε
Α-"Γιατί αγκαλιαζοσαστε καλέ?" πεταγομαστε και οι τρεις πάνω και μετά σκαμε στα γέλια
-"Είπα και εγώ σαν άνθρωπος να έρθω να χαιρετήσω αλλά μάλλον διακόπτω δεν-"
Ν-"Όχι δεν διακόπτεις απλά να η Κατ κρυώνει και κάναμε μια αγκαλιά για να την ζεστάνουμε" με κοιτάει και εγώ απλά χαμογελάω χωρίς να πω κάτι
Α-"Ορίστε" μου τείνει το σακάκι του
-"Δεν χρειάζεται, δεν πειράζει καλά θα είμαι" ξεφυσαει, μου περνάει το σακάκι γύρω από τους ώμους και το αφήνει εκεί