Ο αδελφός της κολλητής μου

20

Σάββατο σήμερα, δύο μέρες πριν φύγω. Σήμερα θα έρθουν τα παιδιά στο σπίτι να κάτσουμε.
........................

Δεν ξέρω αν πρέπει να δώσω την κούτα ή όχι. Είναι τα πράγματα του αλλά πάει καιρός από τότε που μιλήσαμε τελευταία φορά...... Δεν θέλω να κάνω εγώ την κίνηση και να μιλήσω πρώτη. Ίσως τα δώσω στην νίκη να του τα δώσει, ναι έτσι θα το κάνω.

Η νίκη έρχεται πιο νωρίς για να είναι πρώτη εδώ και καθόμαστε στον καναπέ.

-"Να σου πω" αφήνω την μπύρα στο τραπέζι
Ν-"Σε ακούω"
-"Πάνω έχω μια κούτα με τα πράγματα του Άλεξ να σου την δώσω να του την δώσεις?" αφήνει την μπύρα στο τραπέζι
Ν-"Είσαι σίγουρη πως θες να το κάνω εγώ αυτό? Την Δευτέρα φεύγεις ίσως το να του την δώσεις εσύ, ίσως να είναι η αρχή σας πάλι"
-"Ποια αρχή? Βλέπεις να υπάρχει αρχή? Έχουμε να μιλήσουμε σχεδόν δύο μήνες, τόσο δύσκολο είναι να πει αυτό το σ'αγαπω δηλαδή?" ξεφυσαω δυνατά
Ν-"Αφού τον ξέρεις πάντα δυσκολεύεται να εκφράσει τα συναισθήματα του. Ίσως αν το έκανες εσύ πάλι? Ίσως κάπου βγάλει αυτό"
-"Όχι εγώ δεν κάνω κίνηση πάλι. Το έχω αφήσει πάνω του το θέμα και του είπα ότι αν ανακαλύψει τι νιώθει να έρθει να μου μιλήσει, αν θέλει θα έρθει εγώ περιμένω" το κουδούνι χτυπάει

Ανοίγω και είναι όλα τα παιδιά. Χαιρετάω και περνάνε μέσα, καθόμαστε. Κάποια στιγμή πηγαίνω στην κουζίνα να φέρω περισσότερα πράγματα.

Νικ-"Το σπίτι αδειάζει βλέπω σιγά σιγά εεεε?" λέει καθώς εμφανίζεται στην κουζίνα
-"Ναιι"
Νικ-"Ενθουσιασμένη που φεύγεις?"
-"Και ναι και όχι" γελάω αμήχανα με πλησιάζει
Νικ-"Χαιρέτησε τον πριν φύγεις, δεν θα αντέξει το να φύγεις και να μην τον χαιρετήσεις. Ακόμη και αν δείχνει πως δεν νοιάζεται, νοιάζεται πολύ" του χαμογελάω
-"Πιστεύεις πως θα άντεχα να φύγω χωρίς να τον χαιρετήσω?" μου χαϊδεύει τα μαλλιά
Νικ-"Μεγάλωσες και εσύ μικρό, ποτέ ήσουν τόση και πότε έγινες ολόκληρη γυναίκα. Μην μας ξεχάσεις τώρα που θα φύγεις, να έρχεσαι να μας βλέπεις και να παίρνεις και κάνα τηλέφωνο" αγκαλιαζομαστε
-"Σ'αγαπω να προσέχεις και να μου προσέχεις και την νίκη"
Νικ-"Και εγώ μικρό και εγώ" μένουμε για λίγο αγκαλιασμενοι και μετά περνούμε τα πράγματα και πηγαίνουμε στο σαλόνι

Ο Νίκος κάθεται δίπλα στην νίκη οπότε η μόνη κενή θέση που υπάρχει είναι δίπλα του. Ξεφυσαω αλλά πηγαίνω και κάθομαι δίπλα του. Δεν μου δίνει σημασία, το ίδιο κάνω και εγώ.

Η ώρα περνάει και αφού πάει αργά τα αγόρια φεύγουν.

-"Πάω να φέρω την κούτα" ανεβαίνω πάνω παίρνω την κούτα στα χέρια μου και κατεβαίνω
-"Να του την δώσεις αύριο αφού φύγω όμως όχι πριν"
Ν-"Εντάξει θα του την δώσω" την παίρνει στα χέρια της
-"Αύριο το πρωί στην καφετέρια να σε χαιρετήσουμε" της χαμογελάω
-"Θα είμαι εκεί πρόσεχε καληνύχτα" της αφήνω ένα φιλί στο μάγουλο και φεύγει