navillera | babygiantz/jeebiz !!

36

"Baba şimdi sen diyorsun ki, doğum günümden sonraki günü Koko ve Jungeun ile geçirmeliyim."

"Kesinlikle!"

"Neyin peşindesin bilmiyorum ama giderim, Koko'da beni çağırmak istiyordu." Wonbin Saebi'yi evden gönderdikten sonra geriye Yujin'in kaldığını anladı. Biraz zor olacaktı, çünki Yujin tam bir ev kuşuydu. Dışarı çöp atmak dışında çıkmıyordu. Yujin'in odasına gidip kapıyı sertçe açtı.

O oda eskiden Saebi ve Yujin'indi. Bu yüzden bir ranza vardı ve biraz küçüktü. Saebi kendine özel oda istediği zaman Sungchan onu kırmamıştı. Yujin babasına baktı.

"N'oldu baba?"

"Oğlum sen niye hiç dışarıya çıkmıyorsun?" Yujin kaşlarını çattı.

"Hayır baba, Saebi'yi gönderebilirsin. Ama beni gönderemezsin." Wonbin kıkırdadı.

"Nedenmiş o?"

"Çünki evde kalmak daha zevkli-"

"Çünki takılacak bir arkadaşın yok. Biraz sosyal olmalısın canım." Yujin gözlerini devirdi.

"Kim beni arkadaş olarak ister ki?"

"Sanal arkadaşın yok mu? Onlarla buluşsana!"

"Biri Busan'da kalıyor. Diğeri Seulde."

"Seulde olanla görüş."

"Ödevim var-"

"DEFOL EVDEN." Wonbin biraz sert olduğunu düşünüp sesini yumuşattı.

"Yani evden kısa bir süreliğine çıkmak ister misin canım?"
Dedi gülümseyerek. Yujin zorlukla başını salladı. Zaten başka çaresi yoktu. Wonbin Saebi'yi bile gönderdiyse kesin bir iş vardır.

"Saat kaçta geleceğim?"

"Ne bileyim, dört beş saat gelme işte."

Wonbin bunu söyledi ve Yujin'in eline biraz para verdi.

"Baba gerek yok- oha ama neredeyse bir yıllık harçlığımı verdin."

"Evet neredeyse yılda 102 bin dolar para kazanıyorum." Yujin şok olmuştu.

"Neyse konu bu değil. Eğer erken gelirsen eve almam seni." Dedi ve kapıyı kapattı. Sungchan salonda oturup bilgisayarından birşeyler yapıyordu. Wonbin içinden 'yiğidim ne yakışıklı' dedi. Sonra da salona geldi ve Sungchan'ın yanına oturdu. Başını da Sungchan'ın omzuna yatırmayı unutmadı.

"Ne yapıyorsun?"

"İş."

"Doktorlar bilgisayardan da mı iş yapıyorlar?"

"Seul Joo hastanesi dışında iki yarı zamanlı doktorluk işim daha var." Wonbin anlamış gibi bir ses çıkardı.

"Onlar ne?"

"İnternetten psikolojik danışmanlık yapıyorum."
"Senin uzmanlık alanım kalp ve beyin değil miydi?" Sungchan evet anlamında başını salladı.

"Diğerlerini de biliyorum."

Sungchan işini yaparken birden boynunda hissettiği dolgun dudakların sahibine baktı. Fiziksel temasa hayır demeyeceğini Wonbin çok iyi biliyordu.

"Ya, özür diledim senden. Neden beni affetmiyorsun?" Sungchan cevap veremeyecek kadar utanıyordu.

Utançtan kıpkırmızı olmuştu.

"Trip falan mı atıyorsun yoksa?"

"Erkek adam trip atmaz." Wonbin güldü.

"Affedecek misin yoksa beni biraz daha mı süründürmeyi düşünüyorsun?"

Sungchan bilgisayarını bir kenara koydu ve Wonbin'i omuzlarından tutup kanepeye yatırdı.

"Beni çok iyi tanıyorsun." Wonbin güzel gülümsemesini ona sundu.

"Bu affedildim demek mi-" cümlesi Sungchan'ın dudakları ile kesilmişti.

___

YEYYYYY