"ඒක හොඳයිද..." මං සීට් එක පොඩ්ඩක් ඇජෙස්ට් කරලා ඩෑෂ් බෝඩ් එකෙන් කකුල් දෙක තියාගන්න ගමන් ඇහුවා. මේ පාන්දර එකයි ගාණකට තියෙන හීතලත් එක්ක මට දැනුණෙ පට්ට කම්මැලි කමක්. ඒක යන්නත් එක්කලා මං ෂටර් එකේ බැඳිලා තිබ්බ මීදුමේ එකේක රටා ඇන්ඳා.
"මොනාද කල්පනා කරන්නේ...ම්ම්"
"මුකුත් නෑහ්...ඒත් ඔයා කොහොමද දන්නෙ මං මේවට ආසයි කියලා"
"ඇයි ඔයා එකපාරක් ස්ටේටස් දාලා තිබ්බේ..." මං ඒක හිතුවා විතරයි කිව්වෙ නෑ.
"මැජික්..." ඒ පාර මං කිව්වා
"අනේ යන්න...ඇත්තටම කියන්නකෝ කොහොමද දන්නෙ කියලා...කාටවත් මතක තිබුන්නෑ මං රොච' වලට ආසයි කියලා "
"ඒකනේ කියන්නේ...මට මතකයි ඔයාගෙ හැම පුංචි ඩීටේල් එකක්ම..." මං පොඩ්ඩක් සද්දෙ අඩු කරලා කිව්වා. මං දන්නෑ එයා කොහොම මං ගැන හිතන් ඉන්නවද කියලා. ඒත් මං එයා ගැන හිතන විදිහ, මට එයාව කොච්චර ස්පෙෂල්ද කියලා මට එයාට කියන්න ඕනෙ උනා. ඒත් මං දන්නෙ නෑ ඒක කියන විදිහක්. මං ඔයාට කැමතියි මං ඔයාට ආදරෙයි කියලා වචනෙන් කියනවට වඩා දෙයක් මට එයාට දෙන්නෝනෙ. ඒත් ඒ මොකක්ද කොහොමද කියලා තමා මටත් හිතාගන්න බැරි. එයා මාව රිජෙක්ට් කරයි කියලනම් මට ඩුවට් එකක් නෑ. ඒත් එයාට හැමදාමට මතක තියෙන විදිහට මට ඒක කියන්න ඕනේ.
"හරි හරි...ඕනෙ එකක්. මං දන්නවා ඔයයි ඔයාගෙ මැජිකුයි ගැන හොඳට...මේ ඒක නෙමේහ්..." එයා හීනියට හිනා වෙන සද්දෙ මට එහා පැත්තෙන් ඇහුණා
"ඕහ්..."
"අනගිව කිස් කරපු විදිහනම් මරු හරිද..." අයියෝ ඔන්න පටන් ගත්තා මෙයත් වද දෙන්න...ඉස්සෙල්ලා රවීෂා ඊලඟට පෙත්මි දැන් මෙයා. මාර කරුමයක් උනානෙ ඒ පොඩි එකී මට.
"අනේ මේ නවත්තගන්නවද ඔය විකාරේ..."
"මෙන්න එක්කෙනෙක්ට කේන්ති ගිහින්"
"චෙනුලි" ඒ පාර එයාගෙන් සද්දයක් නැතිව ගියා.
"ආයෙ ඒ ගැන කතාකරන්නෙපා. මට පේන්න බෑ ඒ පොඩි එකීව"
"ඔව් ඉතින් ඔයාට ඔක්කොමලව පේන්න බෑනේ. පොඩ්ඩ ඇත්තන් නැට්ට ගිනි අරන් වගේ කෑගහනවා. මට හිතාගන්න බෑ අක්කලා එහෙම කොහොම ඔයත් එක්ක ඉන්නවද කියලා..."
